Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Qupperneq 35

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
29
sem er væntanleg innan skamms, heldur til þess mönnum skiljist,
að þær eru ekki með öllu ónáttúrlegar.
A útmánuðum 1941 gerði ég nokkrar styttingar á Laxdælutexta
dr. Einars Olafs Sveinssonar (útgáfa Fornritafélagsins) og lét síðan
ritara minn skrifa upp liinn stytta texta, með lögboðnu stafsetn-
ingunni frá 1929, til almenningsútgáfu. Var fvrirhugað, að bók-
in kæmi út nær jólum sama ár, og með því ég hafði önnur verk
á höndum út sumarið, ætlaði ég að laka haustmánuðina tij að
undirbúa útgáfuna sem bezt, meðal annars rita rækilegan formála
um hið forna skáldrit. En snemma í október spyrst, að útgáfa þessi
sé í vændum, og nokkrir ofstopamenn, sem þóttust þurfa að klekkja
á mér fyrir allt aðrar sakir, Hriflu-Jónas í hroddi fylkingar, gerðu
með sorpskrifum tilraunir að hefja æsingar út af málinu, sem þó
mistókst með öllu. Hriflu-Jónas æpti allt hvað aftók, að nauðsyn
bæri lil að semja lög, svo hægt væri að setja mig í tukthús fyrir að
stafsetja Islendingasögurnar eftir íslenzkum reglum, og hafði með
sér í þessum götustrákahóp nokkra dansklærða, og mér liggur við
að segja danskhýdda háskólaborgara, sem annars höfðu ekki gert
mikla lukku í þjóðfélaginu fram til þess tíma. Auðvitað datt hvorki
mér né forleggjurunum í hug, að öðrum eins hálfvitaskap yrði
anzað á Alþingi, og meðan Hriflu-Jónas æsti sig upp sem ákafast,
skemmtum við okkur sem bezt. Jafnvel eftir að frumvarp var
fram komið á Alþingi um bannið, datt okkur ekki í hug að ugga
að okkur. Við vöruðum okkur nefnilega ekki á því, að enn átti
Hriflu-Jónas það sterk ítök í hinum lakast upplýsta og verst gefna
hluta þingsins, að fám dögum seinna var orðið allt útlit á, að tak-
ast mundi að gera þessa geðbilun að lögum, sem og varð. Var
bersýnilega ætlun Hriflu-Jónasar að koma lögum sínum fram, þótt
afbrigði þyrftu til, áður en Laxdælu-útgáfa mín yrði fullbúin, svo
á síðustu stund sáum við, að nú voru góð ráð dýr, annað hvort
að hætta við útgáfuna ellegar verða á undan þessari löggjöf. Við
völdum síðari kostinn og köstuðum Laxdæluhandritinu hvergi
nærri fullbúnu í prentsmiðjuna, settum bókina, lásum af henni
prófarkir, prentuðum hana og bunduin, auk þess, sem ég samdi að
henni formála, á segi og skrifa tveim sólarhringum — með Hriflu-
Jónas óðan, ríðandi húsum yfir okkur, meðan á stóð verkinu. Þann-