Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Síða 52

Haiuiór Stcjánsson: ^Eiigland expects every
man will do liis duty44
Ennþá var Bretaveldi komið í strið, og í þetta skipti var Tommy
Atkins meðal þeirra manna. sem England vænti þess af, að þeir
gerðu skyldu sína. Það stóð ekki heldur á því hjá honum. Fyrr en
nokkurn varði, var hann kominn í kóngsins hertygi, reiðubúinn að
hlýða þessu hátíðlega kalli, sem forfeður hans liöfðu svo oft áður
hlýtt.
Hann var ekki mjög fróður um það, vegna hvers hann var skyld-
ugur að fara í stríð, drepa menn og láta drepa sig, né hverjir
væru óvinir hans og á hvern liátt þeir hefðu móðgað hann, en um
það hafa fæstir hermenn verið fróðir, allt frá dögum Ramses II.
Honum var nóg að vita, að Old England bjóst við því af honum,
að hann gerði skyldu sína. Þetta var ekki skylda gagnvart honum
sjálfum, hana hafði hann svo oft vanrækt um dagana. til dæmis
eins og að eta sig saddan reglulega eða fá sér föt á réttum tíma,
og enginn gekk eftir því með hátíðlegu hrópi, að hann gerði það.
Þetta var skyldan gagnvart föðurlandinu, og um hana þurfti engin
heilabrot.
Þó var það eitt, sem varð honum vonbrigði. Þegar búið var að
þjálfa hann hæfilega lengi í því að marséra, skjóla, reka byssu-
flein í magann á úttroðnum sandpoka, sem hékk í gálga, hlusta þegj-
andi á úthúðanir yfirmanna sinna, útsettar fyrir brennivínsbarka.
og hlýða öllu skilyrðislaust og hugsunarlaust, þá var honum skipað
út í stórt skip, ásamt hundruðum félaga hans, er einnig voru að
gera skyldu sína. Að því búnu var siglt á burt með þá — fjandinn
mátti vita hvert.
Það kom að visu ekki alveg flatt upp á Tommy, að hann var
sendur sjóleiðis til annarra landa í stríð. Það hafði ekki verið