Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Qupperneq 56

50
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Það hafði sýnilega hlánað mikið á pólnum þetta vor. Snjór sást
ekki nenia á hæstu fjöllum. En það var vafamál, hvort verra var
að hafa ís undir fótum og fyrir augum en þessa auðu urð. Tommy
leið lítið betur en á sjónum, þegar hann bar þessa auðn saman við
engjarnar heima í dalnum, blómin og eplatrén. Og hér sást engin
skepna, ekki svo mikið sem hundur. Hann efaðist uin, að Þjóðverj-
ar færu að ómaka sig hingað, eða yfirleitt nokkur mennskur mað-
ur. Fólk hlaut að húa hér, af þeirri ástæðu einni, að það komst
ekki burt. Og veðráttan var eflir öðru, þetta þrjár til fjórar tegundir
af illviðri á sólarhring.
Það var auðséð á öllu, að hernum var ætlað að hafa dvöl á þessu
hræðilega landi. Þegar í stað var tekið að byggja herskála og víg-
girða landið. Það gat því verið von á Þjóðverjum hingað, þrátt
fyrir allt, og Tommy óskaði þess, að þeir kæmu sem fyrst, svo að
þætti hans í þessu bjánalega stríði yrði skjótt Iokið, hann gæti siglt
heim aftur, kvænzt Peggy og farið að búa á kotinu í landareign
bóndans á efsta bænum í dalnum, eins og sannur einveldisherra,
þótt hann væri nú, að því er honum hafði verið sagt, að berjast
fyrir lýðræðið.
En tíminn leið og ekkert markvert gerðist. Hermennirnir gengu
um götur höfuðborgarinnar, sem var reyndar eins lítil og þorpið
í dalnum heima og óálitlegri en Tommy hafði séð þorp í Englandi.
Þjóðin virtist hin friðsamasta, af villimönnum að vera, og kunni
hið bezta við fjandmenn sína, einkum Jió sá hluti hennar, sem var
samkynja Peggy. Hann virtist líta á Jiað sem sérstakt happ, líkt og
hvalreka, að fá í einu jafnmikið úrval af mótkyninu, og reyndi af
fremsta megni að votta hernum hollustu sína. Var það altalað í
herbúðum Tommyar, og staðfest af reynslu margra vitna, að kven-
þjóð Islands veitti hermönnunum viðtöku til unaðsstunda alls stað-
ar, allt frá skartstofum auðmannanna ofan í hina fátæklegu hvamma
hinnar kaldranalegu náttúru landsins. En Tommy átti í pússi sínu
mynd af freknóttri stúlku (þótt freknurnar sæjust ekki á mynd-
inni) og í hjarta sínu átti liann tryggð og draum um framtíðina,
liann leit ekki við liinum gestrisnu íslenzku stúlkum.
Þótt allt samkomulag milli innrásarhersins og landsins barna
væri til fyrirmyndar. voru hermennirnir þó látnir ganga með al-