Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Síða 72

r
GESTUR GUÐFINNSSON: ÞRJU KVÆÐI
í ÞEYNUM
Sjá, skógurinn vaknar við þeysins lúðurþyt,
og þúsundir trjáa kippast fagnandi við.
Og suður í mónum er angan og æskuglit
og einhver seiður og hamingja í fallvatnsins nið.
Og efst uppi í heiði er einnig lífsreisn á ferð,
hver ilmtó og linotti nemur sinn lausnarbrag.
Og jörðinni finnst hún ung og öfundsverð
og yndislegt að skynja sinn vitjunardag.
Hvert blóm, sem kvalið og kúgað án hjálpar lá,
í krafti ljóssins finnur sjálft sig á ný.
Og veröldin horfir í augu þess, æskublá.
Og atlot hins hjúfrandi þeys eru rnjúk og hlý.
Og fuglinn, skógarins skáld, er var útlagi ger,
skynjar hið brumandi lim í frjóum dal
og utan úr bylgjum blámans hraðar sér
í blessun liins milda dags, er koma skal.
Og það er einhver uppreisn, hvar sem ég fer,
hið okaða líf er að skilja sinn konungdóm.
Og það er uppreisn einnig í brjósti mér,
sem ekki gefur sál minni hvíld né tóm.
Hver lífsvon og ósk, hver innibyrgð, kúguð þrá,
brýzt út, er lausnarteiknið á himni sést.
Og stritsins þegn í þögulu stríði á
við þrældóm og nauð um allt, sem er dýrast og bezt.