Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Síða 76

70
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
fögnuður, þegar mér varð hugsað til ferðalagsins, sem við áttum
fyrir höndum yfir Skeiðará og Skeiðarársandinn.
Virkisá eystri hafði vaxið einsog önnur smærri vatnsföll. Hún
féll í nokkrum halla, í niðurgröfnum, staksteinóttum skorningi, þar
sem við komum að henni, kolmórauð, hólótt og straumþung. Fyrir
augum Oræfings, sem glímt hefur við stórár frá blautu barnsbeini,
hefur þessi spræna þó sennilega ekki verið öllu tilkomumeiri en
glaðvær bæjarlækur.
Mér kom það þessvegna ekki á óvart, þó að Helgi legði útí ána
formálalaust, þar sem okkur bar að henni. Hesturinn, sem hann
reið, fetaði sig gætilega niður snarhrattan urðarbakkann, og rétt í
sömu svifum var hann kominn útí beljandi árstrauminn.
Mér leizt undireins ískyggilega á þetta ferðalag, sýndist botninn
óhugnanlega stórgrýttur, straumurinn snarpur og bakkarnir niðurað
og uppúr ánni helzt til óvenjulegir hestavegir. Eg kalla því til Mar-
grétar, sem reið á undan mér, og bið hana að hinkra við, meðan
Helgi sé að komast yfir. En sakir flaumgnýsins í ánni mun hún ekki
hafa heyrt til mín, og áður en ég fengi frekar að gert, sé ég aftur-
endann á hesti hennar standa næstum beint uppí loftið, um leið og
hann rennur með möl og grjóti niður bakkann. Nú var allt um
seinan.
Ég gerði nú stanz á hesti mínum uppiá bakkanum og horfði til
ferða þeirra. Hestur Helga þreifaði sig áfrani yfir hotngrýtið, blind-
miðaði fótunum rnilli hnullunganna, mjakaði sér lengra og lengra
gegnum hvissandi strauminn og brauzt svo í rykkjum upp urðar-
stálið vestanmegin.
Þegar hestur Helga er í þann veginn að losa sig uppúr ánni, er
Margrét komin um það bil útí liana miðja. Hestur hennar fáhnaði
sig varlega, hægt og hægt lengra í áttina yfirum, með straumþung-
ann hvílandi á sér uppundir miðja siðu. En rétt í því, er hann hefur
klöngrazt rúmlega hálfa breidd árinnar, þá rekur hann annan fram-
fótinn í einn botnhnullunginn og stingst samstundis á hausinn
niðurí straumkastið. Margrét fýkur einsog tuskudúkka niður-
eftir faxi hestsins, en tekst með eldingarviðbragði að stöðva sig
frammiá miðjum makka með því að slöngva handleggjunum undir
háls á hestinum, hann rykkir sér á fætur og rífur sig uppúr ánni