Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Blaðsíða 14

204
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
kallaði oít á okkur börnin í þorpinu og gaf okkur sælgæti eða heitar
kleinur. Þið skuluÖ vara ykkur á óhræsis pöddunum, sagði hún blíð-
lega og klappaöi okkur á kollinn.
En ég var að tala um klukkuna hennar ömmu minnar. Hún stóð. Og
þegar hún hafði staðið í tvo eða þrjá daga, þá birtist Jóakim allt í einu
í dyrunum.
Jæja, nú ertu orðin sjötug! sagði hann og hristi hönd ömmu minnar.
Eg mátti ekki vera að því að sníkja hjá þér kaffi um daginn, kannski þú
eigir eitthvað á könnunni núna?
Hann þáði þrisvar í bollann, svolgraði fremur en drakk, kvaðst vera
önnum kafinn eins og venjulega, alltaf væri eitthvað að bila, get ég gerl
nokkuð fyrir þig, Sigríður mín?
Það held ég ekki, sagði amma. Nema þú kæmir klukkunni minni á
stað.
Hvað er að henni?
0 ekkert sosum. Hún stendur.
Nýja klukkan?
,lá, sagði amma mín.
Kvenfélagsklukkan? spurði Jóakim forviða og spratt upp af eldhús-
slólnum, snaraðist inn í stofu, hristi klukkuna og skók, hallaði henni
ýmist til vinstri handar eða hægri, fram eða aftur, færði vísana og sló i
dingulinn, rétt eins og við amma mín höfðum gert.
Skárri er það bölvuð óþægðin! sagði hann síðan. Ég ælla að skreppa
heim eftir verkfærum, kem að vörmu spori.
Hann kom eftir tvo sólarhringa með skrúfjárn, tengur, þjalir, nafra
og segulstál. Þegar hann var búinn að kveikja í pípu sinni, velti hann
vöngum og horfði á klukkuna eins og honum væri um og ó.
Ja ég er nú ekki úrsmiður, tautaði hann, en það er ekki hundrað í
hættunni, þó ég skoði inn í gripinn.
Að svo mæltu fór hann að skrúfa bakið úr klukkunni og tottaði píp-
una í sífellu, svo að blár reykurinn þyrlaðist út um munnvikið á honum,
líkt og mökkur úr skipi. Mér er í minni hvað fingurnir á honum voru
langir og liðugir, hvað hárið á honum var úfið og ennið hrukkótt, en
furðulegast þótti mér að sjá hvernig nokkrar sktúfur og málmþynnur
loddu við segulstálið. Meðan ég tvísté við hlið lionum og beið þess for-
vitinn, að mér birtist sjálft gangvirki klukkunnar, þeyttust reykjargusur