Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Side 32

222
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
III
Horfnu þúsundáralönd smánœturinnar
gleymda b jarta öxl hvíld reikulum augum
reikandi huga
fullkomni
sofandi alheimur
sem glitrar ennþá handan við síkvik vötn
ó veit tungu minni skírslu í eldi
veit tungu minni hörku í eldi
sofandi ósnert hönd
sem ég snerti
og ákalla
hvítfjöll
bláfjöll í öðru nœturkuli.
IV
Vissulega ert þú að leita einhvers
alltaf öll (þó þú haldir því stranglega leyndu)
augu sem eru í rauninni sífellt tœr
þó að fáum hafi hlotnazt að sjá það
fullorðin stúlka er óveðrið hamast og hvín.
En annars telpa sem aldrei hœttir að leita
ef til vill vonsvíkin ef til vill hefurðu gleymt
löngum haustkvöldum liðnum fjörðum og götum
þessvegna fœrðu fyrirgefningu alls
þessvegna muntu alltaf segja mér satt.
Og af því nóttin ein veit allan sannleik
kanntu að breyta björtum degi í nótt
án þess að efast án þess að hœtta að efast
kanntu að breyta dökkri nótt í dag
í augum sem geyma alltaf dálítið bros —