Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Side 39

HÓTELGESTIR
229
Og seinna:
— Ósköp liggur þér á, góða mín, ég geri ekki betur en fylgja þér eftir.
Um kvöldið uppi í hótelherberginu stóð hún lengi við gluggann og
horfði út í borgina sem hún þekkti ekki aftur. Og þó var það einhvers
staðar hérna, þetta sem hún leitaði að, einhvers staðar í þessum húsum,
einhvers staðar í þessu lofti, einhvers staðar í þysi þessarar umferðar,
skarkala þessara sporvagna, en það faldi sig fyrir henni, stríddi henni
og kallaði ekki á hana til annars en að narra hana til að leita — og þó
vissi hún, að það var hérna — en hvar?
Fylgjunautur hennar var háttaður og lagztur fyrir í rósóttum náttföt-
um.
A meðan hann afklæddist, talaði hann í lágum og malandi tón um
manninn sem hafði brunnið.
Á eftir kom hann til hennar og vildi að hún þýddist sig.