Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Blaðsíða 74

264
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
hennar bærast fyrir haustgolunni. Hann horfir líka á útidyrnar hennar
og tröppurnar. Og allt kemur þetta honum ókunnuglega fyrir sjónir.
Vertu sæl, Jóna mín, segir hann í hálfum hljóðum, það er sorglegt, að
þú skulir vera á leiðinni í klaustur. Við verðum bæði einmana um alla
framtíð, vertu sæl, vertu sæl ... Honum finnst örlög þeirra vera ráðin.
Og hann horfir til himins eins og að þar sé lausn og band örlaganna.
Sólin brýzt út úr skýjunum. Þjóðvegurinn er þvalur eftir næturdögg-
ina. Það er óvanalega hljótt. Ekki kvik á nokkru strái. Stakir fuglar
fljúga á víð og dreif því að enn eru farfuglarnir ekki teknir að hópa sig
saman. Langt í fjarska hneggjar einmana hestur.
Utidyrnar eru snögglega opnaðar, en lokað samslundis aftur. Brezkur
herflokkur fer eftir þjóðveginum. Hann stefnir út úr borginni. Hermenn-
irnir hafa allir uppi byssur og byssustingi. Á herðunum bera þeir græn-
ar regnslæður. Liðsforingjarnir, undirforingjarnir, undirundirforingj-
arnir og undirundirundirforingjarnir hafa sett upp þessi sérstöku andlit,
sem eiga að gefa til kynna að hermenn séu ekkert blávatn. Þegar her-
flokkurinn er kominn alllangt frá húsunum, opnast dyrnar aftur og úl
keniur sjálfur Benton, margra barna faðir frá London, hershöfðinginn
með járnandlitið. Jóna stendur í gættinni. Hún er í nýja austurlenzka
náttkjólnum, sem minnir á auslurlenzkan spámannsbúning, alsettur
stjörnum og hálfmánum. En brjóstahöldin lier hún ekki. Hún brosir á
eftir hershöfðingjanum. Hún veit að hann koin til hennar af þvi að hann
var einmana hershöfðingi langt norður við heimskautsbaug og hafði
aldrei á ævi sinni kysst óbreytta alþýðustúlku fyrr, já, hún var sú fvrsta.
Svona er lífið.
Hann lítur í kringum sig eins og þjófur og hraðar sér að hliðinu,
teygir handleggina beina niður með síðunum og gengur eins og hann sé
að stjórna heilli herdeild, sveiflandi höndunum fram og aftur með lítið
prik í hægri hendi. Lítið prik? Það er ekki rétt. Þetta er sproti af sama
bergi brotinn og veldissproti konungsins, táknar áhrif Bentons og völd í
stjórn brezka heimsveldisins. Hann opnar hliðið gætilega og lokar því
aftur. Hann hraðar sér upp á þjóðveginn í áttina til borgarinnar. IJann
er mjög útskeifur, á brúnum uppreimuðum skóm í stíl við einkennisbún-
inginn. Hann gengur mjög hratt. Einn, tveir, einn, tveir, einn, tveir . . .
Hann fjarlægist smátt og smátt og skóhljóðið smádofnar unz það
heyrist ekki lengur ...