Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Blaðsíða 68

Tímarit Máls og menningar
með gullpening og biður þá Kaptein Hogensen skila því til drengs-
ins . að ég hafi tekið gullpenínginn þann arna til handargagns
svo hann tvnist ekki.“ (123)
Það er hróplegt misræmi á kjörum hins heimsfræga og auðuga
óperusöngvara og eftirlitsmannsins. Hvers vegna kemur Garðar þá
til hans að næturlagi og biður um fjárhagslegan stuðning? Og hvers
vegna afsalar hann sér samtímis styrk frá Alþingi? Alfgrímur litli
spyr engra slíkra spurninga enda væri það þvert á alla hans aðhæf-
ingu fram til þessa. Hins vegar býr söguhöfundur svo um hnútana
að lesandi sér hið íroníska misræmi á milli hugmynda Alfgríms
annarsvegar og veruleikans í kringum hann hins vegar. Þó að fast sé
þagað um hvers konar ógæfu í Brekkukoti og Hringjarabæ — þýðir
það ekki að ekkert sé að.
Þegar Álfgrímur byrjar að ganga menntaveginn, þvert gegn vilja
sínum, fer í hönd tímabil „hægfara rótarslita“ (139). Sælustundirnar
við suð fiskiflugunnar í rænfanginu innan við hliðið í Brekkukoti
eru liðnar og koma aldrei aftur. Um leið fær hann að vita að amma
hans hefur átt annað líf, önnur börn sem dóu og að honum er ætlað
að koma í þeirra stað, honum er ætlað ákveðið hlutverk utan við
krosshliðið. Honum er ekki ætlað að feta í fótspor afa síns og það
hlýtur að þýða að heimur Brekkukots — sem hann hefur hingað til
talið fullkominn — sé það ekki. Augu Alfgríms byrja að opnast
smám saman þó að hann sé fullur tregðu og eftirsjár.
Á skólaárunum sökkvir Álfgrímur sér enn meira í tónlistaráhuga
þann sem kviknar hjá honum á barnsaldri. Hann byrjar að læra að
spila á orgel og heldur áfram að lesa allt sem birtist um Garðar
Hólm og „ólinnandi saungfrægð“ hans í útlöndum (144). Samt
virðast kviknaðar örlitlar efasemdir hjá Alfgrími um goðsögnina
Garðar Hólm:
Er það þá ekki alveg áreiðanlegt að hann sé heimsfrægur maður?
áréttaði ég. (151)
í annarri heimkomu Garðars tekur Alfgrímur eftir ýmsu í fari
hans sem kemur illa heim og saman við ímynd heimsfrægs óperu-
söngvara. Þó kemur það yfir hann eins og þruma úr heiðskíru lofti
þegar hann finnur Garðar á heylofti Kristínar móður hans. Alfgrím-
ur veit nú að eitthvað er meira en lítið bogið við þær hugmyndir sem
186