Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Blaðsíða 32

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Blaðsíða 32
Tímarit Máls og menningar ósvífna tal og svipti klútnum frá andliti líksins og þá stóðu karl- mennirnir líka á öndinni. Þetta var Stefán. Þeir viðurkenndu það strax. Hefði þeim verið sagt hann héti Sir Walter Raleigh hefðu þeir ef til vill látið hrífast af útlenda hreimnum, páfagauknum á öxl hans og krókbyssunni sem hann notaði til að drepa mannætur með, en Stefán gat ekki átt sinn líka í þessum heimi og þarna lá hann einsog smokkfiskur, stígvéla- laus, í alltof stuttum buxum og með þessar grjótkenndu neglur sem ekkert beit á nema hnífur. Það þurfti ekki annað en svipta klútnum frá andliti hans til að gera sér ljóst að hann skammaðist sín, það var ekki honum að kenna að hann var svona stór, svona þungur og svona fagur, og hefði hann bara vitað að þetta færi svona hefði hann leitað að minna áberandi stað til að drekkja sér, í alvöru talað, ég hefði sjálfur bundið galeiðuakkeri um hálsinn á mér og svo hefði ég slangrað svo lítið bæri á niður að hömrunum til þess að valda ykkur ekki þessum vandræðum núna, dauður á miðvikudegi einsog þið kallið það, til þess að trufla engan með þessu skítuga hræi sem á ekkert skylt við mig. Svo mikil einlægni var í fari hans, að jafnvel tortryggnustu menn, þeir sem fundu beiskjubragð af smásmugu- legum nóttum á hafinu og óttuðust að konur þeirra þreyttust á að láta sig dreyma um þá og færu að láta sig dreyma um sjórekin lík, jafnvel þeir, og aðrir sem voru enn harðari í horn að taka, fundu hvernig einlægni Stefáns nísti þá í merg og bein. Þannig vildi það til að Stefán fékk glæsilegustu útför sem hægt er að veita sjóreknum útburði. Nokkrar konur, sem farið höfðu í blómaleit til nálægra þorpa, komu aftur með fleiri konur sem ekki höfðu trúað því sem þeim var sagt, og þegar þær sáu líkið fóru þær að leita fleiri blóma og komu með enn aðrar konur til baka og fleiri og fleiri, þangað til ekki varð þverfótað fyrir blómum og fólki. Þegar til átti að taka þótti þeim sárt að skila honum í sjóinn munaðarlausum, og voru honum þá valin faðir og móðir úr hópi hinna bestu, og aðrir gerðust frændur hans og bræður og loks var svo komið að allir þorpsbúar voru skyldir sín á milli vegna skyld- leika við hann. Nokkrir sjómenn sem heyrðu grátinn úr fjarska töpuðu áttum og sagt var að einn þeirra hefði látið reyra sig við siglutréð, minnugur gamalla sagna um hafgúur. Meðan karlar og konur rifust um þau forréttindi að fá að bera hann á öxlum sér niður
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.