Tímarit Máls og menningar - 01.06.1984, Síða 58

Timarit Máls og menningar
Cbe Guevara. Grafík eftir Luis Miguel Valdcz.
tveimur hæðum, þægindasnautt og fátæklegt á íslenskan mælikvarða, en
þann kvarða hef ég fyrir löngu lagt á hilluna, lífsreynd og sigld manneskjan.
Garðurinn er paradís og vaxa í honum kynjajurtir: mangótré og avocado-tré
og bananatré og sítrónutré og tré sem bera ávexti sem ég hef aldrei heyrt
nefnda fyrren nú: guayaba, guanabana. Neðst í garðinum er dálítill skúr þar
sem tengdafaðir minn á dýrgripasafn. Hann er einn þeirra manna sem engu
geta fleygt og alltaf hugsa sem svo: þetta kemur einhverntíma að notum. I
skúrnum sínum hefur hann raðað snyrtilega ónýtum húsgögnum, ryðguð-
um nöglum, gömlum verkfærum, tómum niðursuðudósum. Þarna dútlar
hann í frístundum við að búa til eitthvað nýtt — kemur af og til upp í húsið
með hluti sem kannski er hægt að nota og gaukar þeim að konu sinni.
Þennan dag er gestur í garðinum: svartur göitur sem á að skera mér til
heiðurs. Hann rýtir og rótar í moldinni, tortrygginn sem von er. Mér er um
og ó að sjá hann þarna og vita örlög hans. Held mig innan dyra meðan hann
er skorinn og fleginn en kemst ekki hjá því að heyra hjartaskerandi mót-
mælin sem brjótast upp úr honum í andarshtrunum. Svo ét ég hann með
bestu lyst eftir að búið er að krydda hann ríkulega með sítrónusafa og
hvítlauk og steikja hann í heimatilbúnum ofni úti í garðinum og bera hann
288