Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Blaðsíða 116

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Blaðsíða 116
bókinni. Ljóðið Iætur lítið yfir sér í byijun, lýst er Skólavörðuholtinu á þungum vetrardegi. Svo þungur var hann þessi vetur að fólk á leið til vinnu í morgunsárið ávarpaði hvert annað á Skólavörðustígnum Menn leituðu skjóls undir veggjum Hábæjar og ræddu um frostaveturinn mikla lurk og fjárfelli Með óvæntu myndmáli verða staður og stund skyndilega óræð, skil nútíðar og fortíðar virðast hverfa og ljóðið tekur á sig stemningu fomrar bögu um leið og það lýsir kunnuglegu umhverfi úr nútímanum. Tvísýnt var að leggja á holtið þegar hann stóð úr skörðunum við Iðnskólann Fátt um kennileiti varðan horfm — rofin dys úti í iðukóftnu grámataði í kross Að baki hún langa fasta loksins loksins páskafrí En í lokin rofar aftur til og ljóðið endar með sérlega skemmtilegri mynd þar sem „tíst tölvu- spilanna“ hefur tekið við vorboðahlutverkinu af lóusöngnum. Nú enduróma skólagangamir af tísti tölvuspilanna sem lætur í eyrum eins og ljúfur söngur eins og lóusöngur Yftr Hallgrímskirkju kviknar sumartungl „Lóusöngur" er eitt af átta ljóðum í fyrsta hluta bókarinnar og eru þau ljóð efnislega tengd — í þeim flestum er ort um heim bamakennarans á einn eða annan hátt. í ljóðunum „Vormorgunn“ og „Dýrleif grætur“ segir af bömum á leið í skólann. í því fyrrnefnda er brugðið upp ákaf- lega fallegri mynd af dreng sem treður snjó í skólaporti: „treður sporaslóð / í sveiga / teiknar línur / ár og strendur / býr til landakort.“ Þetta ljóð er fyrsta ljóð fyrsta hluta og er það mjög viðeigandi — upphafið markar lítill drengur í ónumdu landi, hann er í senn landkönnuður og geimfari, framundan ónumin lönd og endalausir möguleikar. I síðarnefnda ljóðinu fylgjum við hins vegar telpum sem eru að verða seinar í skólann — og ein þeirra grætur. Ljóðmælanda gmnar að orsök gráts Dýrleifar sé einhver önnur og meiri en það að verða of sein í skólann og reynir: „að stugga burt angistinni / sem á sér dýpri rætur / handan við þennan hversdagsgráa morgun.“ I ljóðinu „í skriftartíma“ er einnig grunur um angistarfulla tilveru hjá litlu stúlk- unni sem teiknar mynd af grátandi sól: „tára- lækir ná alveg niður í bláar öldumar / og barmafylla hafið.“ í þessu ljóði og ljóðinu „Á sjöunda degi“ sjáum við kennarann í skólastof- unni, lýst er tengslum kennara og bama og því hvemig eitt tilsvar hjá bami, eða smáatriði í teikningu bams, getur vísað langt út fyrir sig. Þannig öðlast lítið ljóð aukna merkingu og hið ósagða leitar á lesandann. Fá vel völd orð vekja upp gmn um aðrar og meiri sögur. I ljóðinu „Sérstakur dagur" er ort beinlínis um hið stóra sem hið smáa getur geymt. Ljóð- mælandi finnur perlu á götunni og fundurinn verður tilefni gleði og fullnægju fyrir ftnnand- ann sem skynjar leynda, persónulega merkingu í fundinum þó hann viti ... að í raun og veru gerðist ekkert þetta var bara ómerkileg glerperla samt flutti hún þér skilaboð dularfull og náin aðeins þér alla ævi manstu daginn daginn þegar þú fannst perluna 106 TMM 1993:1
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.