Tímarit Máls og menningar - 01.06.1999, Side 83

Orstutt saga
Eitt mjög heitt kvöld í Padúa báru þeir hann uppá þakið og hann gat
horft yfir efsta hverfí borgarinnar. Á himni voru reykjarveifur úr skor-
steinum. Innan stundar dimmdi og leitarljósin fóru að braga. Hinir
fóru niður og tóku með sér flöskurnar. Hann og Luz heyrðu í þeim á
veggsvölunum fyrir neðan. Luz sat á rúminu. Hún var svöl og fersk
þetta heita kvöld.
Luz var á næturvakt samfleytt þrjár vikur. Þeir voru fegnir að láta
það eftir henni. Þegar þeir skáru hann upp bjó hún hann undir að-
gerðina; og þau göntuðust með bólseli og stólpípur. Hann tók svæf-
ingarlyfið og gerði það sem í hans valdi stóð til að hafa stjórn á sér svo
hann færi ekki að blaðra einhverja vitleysu þegar hann raknaði úr rot-
inu. Þegar hann var kominn á hækjur mældi hann hitann sjálfur svo
Luz þyríti ekki að fara á fætur. Það voru aðeins fáeinir sjúklingar, og
þeir vissu allt um það. Þeir höfðu allir mætur á Luz. Þegar hann gekk til
baka eftir göngunum hugsaði hann um Luz í rúminu hjá sér.
Áðuren hann hélt aftur til vígstöðvanna fóru þau í dómkirkjuna og
báðust fyrir. Þar var rökkvað og hljóðlátt, og það var fleira fólk að biðj-
ast fyrir. Þau vildu giftast, en tíminn var of naumur til að hægt væri að
lýsa með þeim, og hvorugt þeirra var með skírnarvottorð. Þeim þótti
sem þau væru gift, en þau vildu að allir vissu það, og gera það þannig
að það færi ekki í súginn.
Luz skrifaði honum mörg bréf sem ekki bárust til hans fyrren eftir
vopnahléð. Þá komu fimmtán bréf í einni hrúgu til vígstöðvanna og
hann sorteraði þau eftir dagsetningum og las þau í réttri röð. Þau fjöll-
uðu öll um spítalann, og hversu heitt hún elskaði hann og hversu
ómögulegt væri að komast af án hans og hversu hræðilegt væri að
sakna hans á nóttinni.
Eftir vopnahléð kom þeim saman um að fara heim og finna sér at-
vinnu svo þau gætu gifst. Luz vildi ekki koma heim fyrren hann væri í
TMM 1999:2
www.mm.is
81