Tímarit Máls og menningar - 01.06.1999, Side 90

Hæðir einsog hvítir fílar
Hæðirnar handan Ebródalsins voru aflangar og hvítar. Hérnamegin
var engin forsæla og engin tré og stöðin stóð milli tvennra brautar-
teina í sólinni. Þétt uppvið hliðina á stöðinni var hlýlegur skuggi bygg-
ingarinnar og tjald gert af festum úr bambusstönglum, sem hengt var
fyrir dyrnar á barnum til að bægja burt flugum. Amríkaninn og stúlk-
an sem var með honum sátu við borð í skugganum, útifyrir bygging-
unni. Það var mjög heitt og von á hraðlestinni frá Barcelona eftir
fjörtíu mínútur. Hún stansaði á þessum krossgötum í tvær mínútur og
hélt áfram til Madrid.
„Hvað ættum við að fá okkur að drekka?“ spurði stúlkan. Hún hafði
tekið ofan hattinn og lagt hann á borðið.
„Það er ansi heitt,“ sagði maðurinn.
„Við skulum fá okkur bjór.“
„Dos cervezas, “ sagði maðurinn gegnum tjaldið.
„Stóra?“ spurði kona í dyrunum.
„Já. Tvo stóra.“
Konan kom með tvö bjórglös og tvo flókalappa. Hún setti lappana
og bjórglösin á borðið og horfði á manninn og stúlkuna. Stúlkan var
að virða fyrir sér útlínu hæðanna. Þær voru hvítar í sólskininu og land-
ið var brúnt og þurrt.
„Þær eru til að sjá einsog hvítir fílar,“ sagði hún.
„Ég hef aldrei séð neinn slíkan,“ sagði maðurinn og dreypti á bjórn-
um.
„Nei, það hefðirðu ekki getað.“
„Víst hefði ég getað það,“ sagði maðurinn. „Þó þú segir að ég hefði
ekki getað það, sannar það ekki neitt.“
Stúlkan leit á stönglatjaldið. „Þeir hafa málað eitthvað á það,“ sagði
hún. „Hvað er það?“
„Anis del Toro. Það er drykkur.“
88
www.mm.is
TMM 1999:2