Tímarit Máls og menningar - 01.06.1999, Síða 94

ERNEST HEMINGWAY
ef þú vilt það ekki. Ég er fullkomlega reiðubúinn að ganga í gegnum
það með þér ef þér er það einhvers virði.“
„Er það þér ekki neins virði? Okkur gæti komið svo vel saman.“
„Auðvitað er það mér mikils virði. En ég vil engan nema þig. Ég vil
ekki neinn annan. Og ég veit að það er fjarskalega einfalt.“
„Já, þú veist að það er fjarskalega einfalt.“
„Þú getur sagt hvað sem þú vilt, en ég veit það nú samt.“
„Mundirðu vilja gera dálítið fyrir mig núna?“
„Ég mundi gera hvað sem er fyrir þig.“
„Mundirðu vilja vera svo voða voða voða voða voða voða góður að
hætta að tala?“
Hann sagði ekki neitt en leit á ferðatöskurnar uppvið stöðvarvegg-
inn. Á þeim voru merkimiðar frá öllum gististöðunum þarsem þau
höfðu haft náttból.
„En ég vil ekki að þú gerir það,“ sagði hann. „Mér stendur hjartan-
lega á sama um það.“
„Ég fer að öskra,“ sagði stúlkan.
Konan kom út gegnum tjaldið með tvö bjórglös og setti þau á raka
flókalappana. „Lestin kemur eftir fimm mínútur,“ sagði hún.
„Hvað sagði hún?“ spurði stúlkan.
„Að lestin komi eftir fimm mínútur.“
Stúlkan brosti breitt til konunnar í þakklætisskyni.
„Það er best ég fari með töskurnar útá hinn brautarpallinn,“ sagði
maðurinn. Hún brosti til hans.
„Gott og vel. Komdu svo aftur og við ljúkum við bjórinn.“
Hann greip báðar þungu ferðatöskurnar og bar þær kringum stöðv-
arhúsið yfirá hinn brautarpallinn. Hann horfði uppeftir teinunum en
kom ekki auga á lestina. Á leiðinni til baka fór hann gegnum barinn
þarsem fólk var að drekka og bíða eftir lestinni. Hann fékk sér Anis við
barskenkinn og virti fyrir sér fólkið. Það var allt að bíða eftir lestinni af
góðum og gildum ástæðum. Hann fór út gegnum stönglatjaldið. Hún
sat við borðið og brosti til hans.
„Líður þér betur?“ spurði hann.
„Mér líður prýðilega,“ sagði hún. „Það amar ekkert að mér. Mér líð-
ur prýðilega.“
SigurðurA. Magnússon þýddi.
92
www.mm.is
TMM 1999:2