Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Side 127

MEÐ ELD í ÆÐUM
skrifborðið. Myndin var mjög óskýr. Þrír menn í stórum anorökkum
horfðu í myndavélina. Hettur og treflar huldu andlitin á þeim. Þetta
var mynd frá heimskautasvæðunum. Bandarískum fána hafði verið
stungið í snjóinn rétt fyrir aftan þá.
„Herra Dealy,“ sagði ég. „Þetta er mynd af einhverjum djöfulsins
heimskautaleiðangri.“
Hann teygði sig fram og fálmaði í átt að mér. Ég rétti honum mynd-
ina. Hann sýndi hundinum hana. Hundurinn þefaði nett af henni og
fór að klóra sér. Blindi maðurinn skrifaði: „Ég bað hana um mynd af
henni til að hafa í veskinu mínu. Hún er stríðnispúki. Ég skal fá mynd
af henni og senda þér hana í pósti.“
„Það verður ekki nauðsynlegt. Ég reikna með að hún sé eina konan
sem býr í húsinu.“ Hann kinkaði kolli. „Þá parkera ég bara fyrir fram-
an húsið þitt á morgun og elti hana þegar hún fer. Ég get byrjað á
morgun.“ Hann kinkaði affur kolli. „Nokkur hundruð gætu dugað í
fyrirffamþóknum.“ Hann fann aftur til veskið sitt og tók út seðlabúnt.
Hann nuddaði efra hornið til hægri á hverjum seðli áður en hann lagði
þá á borðið hjá mér. Ég leit á seðlana. Þeir höfðu verið stungnir með
nál í hornið, líklega til að þekkja þá í sundur. Snjallt.
Ég sagði „allt í lagi, herra Dealy - “ en þá fór hann að vélrita aftur.
„Kallaðu mig Ken. Hundurinn heitir Turk.“
„Fínt,“ sagði ég. „Fínt.“
Þetta var byrjun. Þetta var eitthvað. Þetta var kúnni sem borgaði.
Kannski gæti ég lifað á þeim öðruvísi og skrýtnu og hinsegin þangað til
ég fengi heyrnina aftur. Andskotinn, ég gæti jafnvel þróað sérhæfða
tækni.
Þannig leið mér næstum því ágætlega þegar ég tók lyftuna upp eftir
hádegismatinn, og jafnvel enn betur þegar ég hélt að ég sæi annan
kúnna. Gamall gaur í regnfrakka stóð í ganginum fyrir utan skrifstof-
una mína. Ég skoðaði hann gaumgæfilega á leiðinni inn. Hann virtist
falla inn í nýju kúnnaskilgreininguna: tóm augu, opinn munnur,
hendurnar á iði í frakkavösunum. Hann hreyfði varirnar í áttina að
mér. Ég benti á skiltið á hurðinni og sagði: „Afsakaðu, ég - “ og þá tók
hann upp byssuna.
Hann sagði: „Allt í lagi, ég skal gefa þér heyrnina aftur hérna á
ganginum.“
TMM 2000:4
malogmenning. is
125