Gerðir kirkjuþings - 2004, Blaðsíða 6

lyftistöng. Menningarstarf kirkjunnar er brúarsmíð, ómetanleg fyrir samfélag og
menningu. Og þar á sér stað víxlfrjóvgun til blessunar og eflingar í kirkju og þjóðlífi.
Kirkjutónlistarstefna kirkjunnar sem liggur fyrir Kirkjuþingi snertir eitt mikilvægasta svið
iðkunar og þjónustu Þjóðkirkjunnar.
Samstarf kirkju skóla hefur eflst á ný á undanfomum árum. Er það gleðileg þróun. Eg vil
þakka hér forráðamönnum skólanna í landinu fyrir samstarf allt. Fræðslustefna kirkjunnar
er eitt af viðfangsefnum þessa kirkjuþings. Kirkjan hefur fundið þörfina fyrir að móta
sína eigin stefnu í fræðslumálum til ná enn betur utan um hið mikilvæga hlutverk að
fræða hinn skírða um sannindi trúarinnar og þannig stuðla að þroska í trú. Og eins að ná
til þeirra sem utan standa með fræðslu um meginatriði kristinnar trúar og siðar. Nútíminn
kallar í sífellu til hins kristna einstaklings með nýjar spumingar á öllum stigum
manniífsins. Markviss fræðsla er nær frá vöggu til grafar getur auðgað líf okkar og
hjálpað okkur að takast á við viðfangsefni lífsins og jafnframt speglað þau í hinum kristna
boðskap. Þá er gott að vera ekki einn og geta sótt stuðning í fræðslu og uppeldi hins
kristna safnaðar.
Þá hef ég margoft bent á í ræðu og riti á undanfornum árum nauðsyn þess að uppfræða
enn betur um megingildi hins kristna siðar þegar við eins og aðrar þjóðar kynnumst í raun
öðrum trúarbrögðum og framandi menningu. Gagnkvæm þekking er vænleg leið til að
eyða fordómum og tortryggni og skapa skilning á jafht á þvi sem er líkt og ólíkt í öðrum
trúarbrögðum og menningu. Skólum landsins ber ffumskylda að uppfræða böm í þessum
efnum. Kristin fræði hafa víða látið undan síga í grunnskólanum og mikið vantar á að
trúarbragðafræðum sé sinnt sem skyldi. Þjóðkirkjan vill vera bandamaður skólanna í
þessum efhum. Hér er um menningararf og siðagrundvöll þjóðarinnar að tefla, og líka
einhvem allra mikilvægasta þáttinn í því að hamla gegn ótta og fordómum andspænis
framandi trú og siðum.
Börnin
í kristinni trú gegna bömin sérstöku hlutverki og er Þjóðkirkjunni brýn nauðsyn að taka
tillit til þess í starfsemi sinni og þjónustu allri. Bömin þurfa að finna sig heima í
helgidóminum, vera séð og til þeirra sé talað og á þau hlustað.
Kennaraverkfallið hefur sett mark sitt á þjóðlífið og snertir flest heimili í landinu með
einum eða öðrum hætti. Það að kennarar skuli enn og aftur fmna sig knúna að beita
verkfallsvopninu í kjarabaráttu sinni er óþolandi. Vegna þess að það bitnar á þeim sem
síst skyldi, skólabörnunum. Það er brýnt að fundin verði leið til að tryggja kennurum
viðunandi kjör. Um það verða samningsaðilar og stjórnvöld að taka höndum saman. Með
starfí skólanna er lagður grundvöllur að menntun og menningu, velferð og velmegun
þjóðarinnar og þar má ekkert slaka á.
Enn og aftur erum við minnt á að bömin hafa verið afgangsstærð í íslensku samfélagi, allt
of oft afskipt og afrækt. Og við sem erum ein ríkasta þjóð í heimi, þar sem „allt veður í
peningum“ ef trúa má umræðu fjölmiðlanna! Höfum við ef til vill misst sjónar á hinum
raunverulegu verðmætum? Hér þurfum við hvert og eitt að horfa í eigin barm! Er ekki
eitthvað að hvað varðar gildismat okkar sjálfra?
Brýnt er að marka opinbera heildarstefna í málefnum barna og að vinna að víðtækri
þjóðarvakningu. Það þarf ekkert minna til. Kannanir Ieiða í ljós að þriðjungur
leikskólabarna er níu klukkustundir á dag í leikskóla. Það er langur vinnudagur fyrir
4