Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1994, Side 172

Gunnar Kristjánsson
Satan beitir nú öllum sannfæringarkrafti sínum til þess að fullvissa Evu
um að allt verði betra ef hún borði ávöxtinn af skilningstrénu. Hann segir
henni frá eigin rejmslu í því efni og dregur ekki úr stórkostlegum áhrifum
ávaxtanna, að hann hafi öðlast nýja skynsemi, þá hafi hann fengið
tungumálið og loks hafi hann farið að hugsa um háleit efni og ígranda
dýpstu sannindi (bls. 266 o.áfr.).
Meðan hann talar hælir hann Evu á hvert reipi. Hann hringar sig upp
og gerir sig eins tígulegan og honum er unnt. Satan er hugrakkur og
greindm', hann virðist meira að segja eiga í fullu tré við visku Guðs. í það
minnsta er hann hingað kominn, inn á valdsvið Guðs.
Og honum tekst að sannfæra Evu. I hinni merku myndskreytingu
Williams Blake (1757-1827) á Paradísarmissi frá 1808 er áhugaverð
myndin af því þegar Eva borðar eplið, til þess að firra Evu sem mest
ábyrgð lætur Blake það ekki fara framhjá neinum að það er höggormurinn
sem þrýstir ephnu í munn Evu.
Það er ekki aðeins Eva sem breytist þegar hún etm ávöxt trésins
heldur kennir öll jörðin sársauka. Eva bíður þess nú að unaður hinnar nýju
þekkingar streymi um hana en það fer á annan veg.
Alltof harðhent grátleg, gjörvöllu
að hermdu þessu, að glatað væri . . . (Bls. 274)
rétti drósin út
sinn djarfan arrn: En hvort, sem satt var,
óþarft handarvik! eða svo þótti
olli Fjandi! innbyrling einni,
tók hún epli og át upplyftist hún,
á óhapps stund. og tók að tendrast öll
aftilhlökkun
Sársauka jörðin góðs og ills greindar,
síns þá kenndi; og guðdóms stands.
stundi náttúran
við sting sáran Að hún ákaft,
í iðrum innstu en óþenkt lét,
ámynniliga; að hún svalg í sig
allt, hvað skapað er, sáran dauða . . . (Bls. 275)
gafangurs teikn
170