Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.1994, Page 234
Silja Aðalsteinsdóttir
sýna dæmi um stíl Sigurbjamar. Hann er orðinn smali og situr hjá ánum.
Náttúran ómar allt í kringum hann og hann rennur saman við hana í
alsælu:
Heit og djúp löngun fyllti hjarta mitt, löngun eftir Guði. Ég fór að
hugsa um, hve góður sá Guð væri, sem hefði skapað mig og allt það,
sem ég sá í kringum mig. Mig langaði til að biðja frelsara minn að
hjálpa mér til að vera gott barn. Mig langaði til að þakka Guði fyrir
það, að hann hafði gefið mér góða og guðhrædda móður, sem hafði
unnið baki brotnu fyrir mér, sem hafði án afláts reynt að innræta mér
guðsótta og góða siði. Mig langaði til að biðja Guð að lofa mömmu
minni að lifa lengi, því að án hennar fannst mér ég ekki geta lifað.
Ég ætlaði nú að byrja á því að lesa fallega versið, sem ég var
nýbúinn að læra.
Að biðja sem mér bæri,
mig brestur stórum á,
sagði ég, en komst ekki lengra, því að þá rann út í fyrir mér. Ég
lagðist nú á grúfu ofan í grasið og grét lengi. Sál mín flaug á vængjum
bænarinnar upp í himininn og talaði við Guð eins og ástríkan foður.
Mér fannst ég blátt áfram vera kominn inn í hinmaríki.
„Hvar eru öll tárin mín?“ andvarpaði ég, þegar ég loksins leit upp.
„Þau hafa þá öll farið ofan í jörðina, svo að Guð hefur líklega ekki
tekið eftir þeim.“
Ég tók nú af mér húfuna mína, braut brot í kollinn á henni og grét
svo þar í.
Blessaðir sólargeislarnir spegluðust nú í tárunum mínum, sem
ljómuðu eins og fersk og silfurskær morgundögg. Síðan lyfti ég
húfunni upp móti heiðbjörtum himninum, í þeirri von, að Guð hlyti
nú að sjá tárin mín.
Þetta er falleg mynd, tekin í aldingarðinum Eden fyrir syndafall, af bami
sem er gagntekið af fegurð og hamingju. En hinn fullorðni höfundtrr gætir
þess að láta hana líka vera ofurlítið broslega.
Myndin af sambandi einstaklings og almættis er ekki eins einfóld í
nútímabókmenntum handa bömum og unglingum og var hjá Sigurbimi
Sveinssyni. Sjaldgæft er að höfundar geti talað nm guð við böm í bókum
eða látið þau biðja bænir á jafnfullkomlega sjálfsagðan hátt og hann gerir.
Tímamir em breyttir. Þegar ég fór að skoða hvemig trú birtist í bókum nú
á tímuin fannst mér ég þurfa að fara svolítinn krók gegnum siðferðis-
heimspeki. Allir sem skrifa fyrir böm hafa ákveðinn siðaboðskap í bókmn
sínum þó að oftast nær sé hann í einfaldasta lagi: vertu góður og
heiðarlegur annars fer illa fyrir þér.
Við undirbúmng þessa spjalls gluggaði ég sem leikmaður í rit íslensku
heimspekinganna Páls Skúlasonar, Páls S. Árdals og Kristjáns Kristjáns-
sonar til að glöggva mig á grundvallaratriðum siðferðis og safna
spmmingum til að leggja fyrir bækumar. Mest gagn hafði ég af kafla í
Pælingum Páls Skúlasonar (I, 1987), sem heitir „Siðferði, trú og þjáning“,
232