Skagfirðingabók - 01.01.1992, Blaðsíða 30
SKAGFIRÐINGABÓK
minn segja frá því, að Hjálmar Pétursson á Breið hefði tamið
Sval og hafi átt að ríða hann til skeiðs en ekki tekizt, vegna þess
hvað hann var fjörhár. Hins vegar efast eg um, að skeið hafi ver-
ið til í Sval, því skeið er eðlisfar. Svalur var í meðallagi stór, bak-
stuttur og reistur.
Grásokkukyn. Grásokkavar undan Vökrugránu frá Svaðastöð-
um. Hún var tamin, mjög þægilegt hross. Rauðskjótta hryssu
undan Grásokku fékk Þorsteinn Sigurðsson bóndi á Hofi. Jón
Benediktsson fékk brúnan hest, sem var með stærri gripum,
ganggóður, en þótti ekki fjörhár. Hann varð bógsiga 9 vetra og
sleginn af. Þá fékk Jón Benediktsson hryssu, brúnsokkótta,
með blett vinstra megin á herðakambi, var fjörhross, en náðist
ekki gangur úr henni. Undan þessari brúnsokkóttu hryssu
komu miklir fjörhestar. Einn þeirra, brúnan hest, fékk Arni
Hafstað í Vík. Guðrún Halldórsdóttir, kona Jóhannesar
Björnssonar, eignaðist Grásokku þegar hún kom að Sveins-
stöðum, en skildi hana eftir að sjálfsögðu þegar þau fóru til
Ameríku. Þau urðu endalok Grásokku, að hún fór ofan í Gróf-
arskurðinn, milli Hóls og Sveinsstaða, þegar hún var að koma af
heiðinni síðla sumars. Bændur á Tunguhálsi, Lárus Þorsteins-
son og Páll Sveinsson1 voru látnir vita, og hirtu þeir fallið, sinn
helminginn hvor.
Guðlaug Gunnlaugsdóttir orti vísu um hross á Sveinsstöð-
um:
Vængur, Mýsill, Valur, Skór og Kría,
Svanur, Hörður, Fluga frá,
fríðan Laufa telja má.
Vængur var af Grásokkukyni. Hann var mósokkóttur, seld-
ur Sigurði Gunnarssyni í Syðra-Vallholti, er seldi hann Sigurði
1 Páll Sveinsson bjó ekki á Tunguhálsi. Hann bjó í Breiðargerði, Grímsstöð-
um, Goðdölum og Gilhagaseli. Fór þaðan til Ameríku 1904. Ritstj.
28