Skagfirðingabók - 01.01.1992, Blaðsíða 185
MINNINGABROT ÚR STÍFLU
fermingarsystkini og nágrannar um árabil, þegar þau voru að
alast upp, hún í Háakoti, en hann í Tungu. Þar er stutt á milli
bæja. Hann var góðkunningi foreldra minna og jafnan aufúsu-
gestur í Háakoti, raungóður og hjálpfús og mun stundum hafa
gert föður mínum greiða, þegar honum lá á.
Símon Dalaskáld fór um Stíflu rétt fyrir aldamót. Steinn var
þá ungur maður hjá foreldrum sínum í Tungu. Um hann gerði
Símon þessa vísu:
Ungur og fríður er hann Steinn
artarlegur drengur.
Vafinn prýði, hygginn, hreinn
happaslóðir gengur.
Steinn var ókvæntur og vann öldruðum foreldrum sínum á
Mjóafelli. Þá mun hann og með vinnu sinni hafa stutt Sigríði
mágkonu sína og fjögur börn hennar, sem ólust þar upp. Hún
hafði verið gift Gunnlaugi bróður hans, en missti hann eftir
stutta sambúð.
Steini átti nokkurn fjárstofn, ekki minni en sumir bændur,
sem fæst fé áttu, og a.m.k. tvo hesta, Jarp og Jarpskjóna, létt-
leika hesta með góðan vilja. I fyrsta skipti, sem ég fór til Siglu-
fjarðar, líklega 9-10 ára, lánaði hann mér Skjóna sinn í það
ferðalag. Sjálfur sótti ég Skjóna fram í Mjóafell og skilaði hon-
um aftur að lokinni ferð. Þá var fólkið í heyskap í svokölluðum
Tungum, en þær liggja norður frá túninu. Steini fór með mig
heim og leiddi mig í búr til móður sinnar, sem var að útbúa mið-
dagskaffið handa fólkinu, en Steini var raunar að sækja það.
Ekki man ég lengur hvað gamla konan bar á borð fyrir mig, en
þaðan fór ég vel á mig kominn.
Sem fyrr greinir, var faðir minn réttarstjóri á Stíflurétt. Sá
háttur var á hafður, að ómerkingar og lömb og - ef svo vildi til
- fullorðið fé með vafasöm mörk, sem enginn gat helgað sér,
voru boðin upp að kvöldi réttardags. Faðir minn stjórnaði þeim
183