Skagfirðingabók - 01.01.1992, Side 118

SKAGFIRÐINGABÓK
steinn Guðbrands biskups, en mjórri. Hann er auk þess í þeim
hluta kirkjugarðsins þar sem fyrirmenn hlutu legstað, síðar m.a.
biskuparnir Arni Þórarinsson og Sigurður Stefánsson. Matthías
Þórðarson segir um þennan stein 30. ágúst 1923: „Allur étinn
ofan, svo að ekki sér einn staf.“
Það mælir þó gegn þessu, að heimildir eru fyrir því að Gísli
hafi verið grafinn í kirkjunni. I Djáknaannálum segir: „Greftr-
an hans framfór í dómkirkjunni þann 23. [marz 1779].“61 Og á
titilblaði útfararminningar Gísla biskups er svipað orðalag.62
Það er að vísu ekki ótvírætt. Með góðum vilja má skilja þessi
orð svo, að hin kirkjulega athöfn hafi farið fram í dómkirkjunni
þó að legstaðurinn sé ekki þar. En ef Gísli er grafinn innan
kirkju, hefur enginn legsteinn verið á leiði hans, hvort sem vald-
ið hefur fjárskortur hans nánustu eða sinnuleysi.
A efri árum Gísla biskups tóku kraftar hans mjög að bila.
„Einkum sókti að hönum óstyrkur í þeirri hægri hendi, sjón-
depra, fótaveiki og heyrnardeyfa".63 Seinustu sex árin var hann
varla rólfær, og fékk hann þá prófastinn, síra Jón Jónsson á
Hjaltastöðum, til að vígja fyrir sig presta og sinna öðrum kenni-
mannlegum biskupsstörfum. Jón Espólín lýsir Gísla svo:
Hann var hár maður vexti og réttvaxinn, sléttleitur í and-
liti og toginleitur nokkuð, fríður sýnum og sköruglegur
að sjá. . . . Gísli biskup gjörðist drykkjumaður, síðan
hann kom norður, en æ var hann vinsæll og höfðingi kall-
aður, þó það yrði með minni skörungsskap í samanburði
við meira vald en vera þótti, meðan hann sat að Staðastað.
Hann átti Ingibjörgu dóttur Sigurðar á Geitaskarði, Ein-
arssonar biskups. . . . [Arið 1779] fékk Gísli biskup . . .
sótt þá, er hann leiddi til bana; hann andaðist hinn 8. dag
Martii mánaðar, og skorti hann þá 3 vetur á sjötugan.64
Börn þeirra Gísla og Ingibjargar, þau er upp komust, voru
Magnús sýslumaður á Geitaskarði, síra Oddur á Miklabæ (sá
116