Skagfirðingabók - 01.01.1992, Blaðsíða 74
SKAGFIRÐINGABÓK
upp komust, Halldóru, Kristínu og Pál, en nokkur dóu í frum-
bernsku. Haustið 1585 dró ský fyrir sólu í lífi fjölskyldunnar er
biskupsfrúin andaðist eftir barnsburð. Hún veiktist þrem dög-
um áður en hún ól barnið, fékk þrengsl í kverkarnar og hafði
ekki mál, en „skrifaði með krít, það sem hún vildi vera láta,
bæði hvað stúlkurnar skyldu láta til borðs Mikaelismessu [29.
september], sem þá var á fimmtudegi, og svo um hvað annað.“
Halldóra andaðist eftir barnsfæðinguna föstudagsmorguninn
30. september 1585, 38 ára að aldri. Barnið var stúlka og var
skírt Sigríður. Hún lifði þrjár nætur, og voru móðir og barn
lögð í sömu gröf. Tók Guðbrandur dauða konu sinnar afar
nærri sér, og var sem gleðin hyrfi honum. Var hann aldrei orð-
aður við konu eftir það.14
Líklegt er, að Guðbrandur hafi samið grafskriftina sjálfur og
jafnvel skafið hana í steininn, a.m.k. kæmi það heim við annað,
sem sagt er um hagleik hans. Eitthvað vantar neðan á steininn,
en tilviljun veldur því að hægt er að fylla þá eyðu, a.m.k. að
hluta. I Biskupasögum Bókmenntafélagsins er sagt frá andláti
Halldóru, og bætt við: „Epitaphium eður yfirskrift hennar
grafar: „Mitt hold hvílist í voninni.““15 Þetta kemur fullkom-
lega heim við þá stafi, sem varðveittir eru neðst á steininum.
Þess má geta, að þessi sama ritningargrein er á legsteini Jóns
Þorsteinssonar píslarvotts í Vestmannaeyjum (d. 1627), og er
þar sögð úr Davíðssálmum.16
Þetta er elzti legsteinninn á Hólum, sem varðveittur er. Það
vekur athygli, að fæðingar- og dánarár er ekki tilgreint í graf-
skriftinni, og hefur sá siður e.t.v. ekki fest hér rætur fyrr en á 17.
öld.
5. Steinn Gubbrands biskups Þorlákssonar
Meðal legsteina á Hólum hlýtur steinn Guðbrands biskups að
skipa heiðurssess, þar sem hann er nú elzti legsteinninn í kirkj-
72