Skagfirðingabók - 01.01.1992, Blaðsíða 144
SKAGFIRÐINGABÓK
Herpistangavað. Við Herpistanga hafa oft verið vöð á
Vötnunum, en breytileg. A síðustu áratugum hafa þau oft verið
í tveimur kvíslum, sem hafa fallið vestan frá til norðausturs og
komið saman í streng norðarlega við tangann að vestan. Þar var
oft hægt að fara yfir, þó dálítill vöxtur væri.1
Rauðhamarsvað. Rauðhamar er vestan Héraðsvatna í Litla-
dalsteigum. Þar austan við var fyrrum oft allgott vað á Vötnun-
um, en breytilegt þó, stundum í tveim kvíslum. Mun núorðið
vera slæmt eða nær ófært.
Héraðsdalsvöð. Um langan aldur hafa verið vöð undan
Héraðsdal. Breytileg voru þau. Þar sem var vað þetta árið, var
vaðleysa á næsta ári, en nýtt vað gat þá verið komið skammt frá,
en stundum talsvert fjarri. En næstum öruggt var, að einhvers
staðar væru vöð austan við Héraðsdal, stundum verri, næsta ár
betri.
Blönduhlíðarvöð. Svo mætti kalla á Héraðsvötnum þar norð-
an við, allt út að Stokkhólma. Voru þau vöð breytileg frá ári til
árs, eins og segir um Héraðsdalsvöð. Voru vöð þessi á hverjum
tíma kennd við nálæga bæi, t.d. Víðivallavað, Miklabæjarvað og
Stokkhólmavað.
Gísli Konráðsson minnist í ævisögu sinni á tveimur stöðum
á Sólheimavað,2 en þá hafa Héraðsvötn að mestu leyti runnið
austan við Steinsstaðahólm, kallað Táarvað; var nokkuð djúpt,
en allgóður botn.
I Stokkhólma bjó um áratugi Pétur Andrésson. Var hann af
1 Heimildarmaður að þeim fjórum vöðum, sem hér fyrst nefnast, er Björn
Egilsson frá Sveinsstöðum. Er umsögn hans um þau rituð hér orðrétt eftir
handriti hans.
2 Æfisaga Gísla ens fróða Konráðssonar, Rvk 1911-14, bls. 16 og 58. A fyrri
staðnum er talað um Sólheimavöð, en á þeim síðari um brot neðan við Sól-
heima. I sóknarlýsingu (1839) segir: „Vöð á [Héraðsvötnum] vara ekki lengi
á sama stað, en oftar eru þau fær á svokölluðum Sólheimabrotum." Sýslu- og
sóknalýsingar Hins ísl. bókmenntafélags II, Skagafjarðarsýsla, Ak. 1954, bls.
97.
142