Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1966, Blaðsíða 12

10 MÚLAÞING
yfir Fagradal. ■— Þá gerði Fljótið sjálft enn stórt strik í reikninginn.
Allmikil frost höfðu gengið fyrri hlut vetrar, og var Lagarfljót
orðið ísi lagt og Lögurinn upp fyrir Egilsstaði en þaðan upp leggur
hann seint. Skömmu eftir þrettándann gerði svo asahláku og losn-
aði þá skjótt um ísinn á Fljótinu. Þann 23. janúar tóku menn svo
eftir því að brúarsmíðin var horfin sjónum. Hafði ísrekið lagt
staurana á hliðina og slitnuðu þeir síðan margir upp. Þar fór og
margt annað timbur og heimtist ekki síðan.
Lagarfljótsormurinn var greinilega ekkert á því að gefast upp.
Enn hafði hann skotið upp kryppu og slegið til jarðar í fæð.ingu
þá vanmáttugu tilraun sem mennirnir höfðu gert til að sigra veldi
hans. — Vorið eftir rann Lagarfljót enn sína leið brúarlaust og
hafði skilið eftir strandrek af timbri út um allt Hérað.
Við þetta féllust mönnum hendur um hríð. Landsstjórnin fór að
hugsa um að hætta alveg við brúargerð þessa, og til voru þeir menn
á Austurlandi er töldu jáfngott að nota timbrið til að brúa verstu
ár og læki á Fagradal. Hinir munu þó hafa verið fleiri, sem vildu
berjast til þrautar við Lagarfljótsorminn. Skelltu menn óspart
skuldinni á útlenda menn ókunnuga jökulvötnum ,og Bjarki sem nú
var undir stjórn Þorsteins Gíslasonar, setti allt sitt traust á lands-
verkfræðing; skoraði á Héraðsbúa að standa fast um hann og
framkvæmdir allar. — Og Sigurður Thóroddsen kom eina ferðina
enn austur sumarið 1903. Atti nú að athuga brúna eða það sem eftir
var af henni. Skyldi hann síðan gefa stjórninni skýrslu um það
hversu tiltækilegt væri að halda smíðinni áfram. Brúin var þegar
komin langt fram úr kostnaðaráætlun og sýnilegt að enn þyrfti
miklu við að bæta ef duga skyldi. Horfur voru þvi ekki glæsilegar
i málinu.
En betur rættist úr en á horfðist. Á Alþingi sumarið 1903 var
ákveðið að halda áfram og veittar 40 þúsundir króna til að Ijúka
verkinu. Skyldi nú loks í einu og öllu farið eftir tillögum Sigurðar
landsverkfræðings. Var einna mest sú breyting á áætluninni, að nú
átti að byggja ísbrjóta sem stæðu straummegin við hverja uppi-
stöðu. — Hin fengna reynsla var að vísu nokkuð dýrkeypt, en vafa-
laust hefði Lagarfljótsbrúin aldrei orðið jafntraust né staðið eins
lengi ef þá reynslu hefði skort.