Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1981, Page 126

SIGURÐUR KRISTINSSON
Brot úr fjórum æviþáttum
I þriðja bindi af þjóðsögum Sigfúsar Sigfússonar bls. 259—260 er sagt frá
konu er varð úti á Fjallsselsvegi á Fljótsdalsheiði nokkru fyrir s. 1.
aldamót. Hún hét Guðrún Magnúsdóttir og var þá vinnukona í Fjallsseli
í Fellahreppi. Fannst lík hennar eigi og leið svo til ársins 1916 að
Þorleifur Stefánsson bóndi í Teigaseli fann bein hennar, þótt þeirra yrði
ekki vitjað í það sinn og týndust þau aftur.
I 5. bindi tímaritsins Múlaþing rekur Jón Björnsson frá Hnefilsdal
sögu og ætt Guðrúnar svo og atvik er urðu á Skeggjastöðum á Dal um
það leyti sem Guðrún varð úti. Byggir hann þar á frásögnum móður
sinnar en foreldrar hennar, Sigríður Jónsdóttir og Jón Magnússon,
bjuggu þá á Skeggjastöðum. Frásögn Jóns er miklu gleggri um öll atvik
heldur en þjóðsagan og þar er einnig leiðarlýsing á Fjallsselsvegi. Auk
þess er uppruni Guðrúnar rakinn til Suðursveitar og bræður hennar
tilgreindir en þeir staðfestust einmitt austur á Héraði. Kemur þar fram
að Guðrún hafi orðið úti skömmu fyrir jólin 1886, en það virðist ekki
rétt, svo sem síðar verður að vikið.
I 7. bindi Múlaþings greinir Jón Björnsson svo frá því er bein
Guðrúnar fundust aftur af tilviljun sumarið 1972 og voru samsumars
tekin og flutt í kirkjugarðinn að Asi í Fellum. Þá er einnig í þessu sama
hefti ljóð eftir Benedikt Gíslason frá Hofteigi og blandast víst engum
hugur um að kveikjan að því ljóði er Irásagan um Guðrúnu eins og hún
birtist í þjóðsögunni. Hér skal því við bætt að heimildum ber saman um
að Guðrún hafi verið á leið til fundar við unnusta sem hún átti í
Hnefilsdal og ætlaði hún að halda með honum jólin. Verður nú frá
heimildum horfið um sinn en vikið að öðru.
Islenska þjóðin hefur lifað um ellefu aldir í landi sínu og oft vart mátt
í milli sjá í baráttu við ís og hungur, drepsóttir og verslunaránauð og við
eld í iðrum jarðar. Eldgosin hafa byggt landið upp en vindar, frost, ís og
vatn unnið ósleitilega að rofi landsins og eyðingu. Allt hefur þetta gert