Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1981, Síða 130

128
MÚLAÞING
staðnæmst á Stóru-Tjörnum um eins árs skeið og er í sóknarmannatal-
inu sem gert er fyrir jólin 1874 og er í skrá um innkomna í Hofssókn í
Vopnafirði 1875. Hann flytur í Hnefilsdal í Hofteigssókn árið 1878 og er
þar í tvö ár en flytur að Fjallsseli í Fellum vorið 1880.
Hér verður að staldra við og athuga möguleikana á því, hvort hann
hafi getað kynnst Guðrúnu Magnúsdóttur á tímabilinu frá vori 1878 og
fram á haustið 1879 og einnig ber að athuga staðhætti á svæðinu.
Jökulsá á Brú fellur eftir Jökuldal og má teljast ófær með flutningshesta
frá upptökum til ósa. Hnefilsdalur er austan ár á Dal og því sóttu
bændur þar verslun til Seyðisfjarðar á þessum tíma: Leiðin af ystu
bæjum austan ár á Dal lá einmitt eftir Fjallsselsvegi yfir utanverða
Fljótsdalsheiði skammt frá túni í Fjallsseli og svo á ferjustað á
Lagarfljóti skammt þar frá sem Lagarfljótsbrúin er nú. Auðvitað hefur
Þorsteinn farið í lestaferðir til aðdrátta heimilis eins og aðrir vinnumenn
á bæjum og þá kynnst fólki á leiðinni. Svo voru og eru enn samgöngur
milli bæja beggja vegna heiðar haust og vor vegna fjárleita og fjallskila.
Orlofsferðir vinnufólks voru algengar á þessum tíma og er orðið orlof
alls ekki nýyrði í íslensku máli. Vinnufólk réð sig í vistir með þeim
skilmálum að fá að heimsækja kunningja og ættingja og dvelja fáeina
daga með þeim. Voru orlofsnæturnar venjulega þrjár. Þágu einhverjir á
heimilinu orlofsgjafir af gestinum, sem fór til baka ánægður yfir
dvölinni og því sem hann hafði þegið, enda sannast mála að „æ sér gjöf
til gjalda“.
Líklegt er að Þorsteinn og Guðrún hafi kynnst á þessu tímabili og að
hann hafi vistráðið sig í Fjallsseli um haustið 1879. Nú má virðast
undarlegt að hann skyldi fara að Fjallsseli vorið eftir að Guðrún varð úti
en líklega hefur hann ekki talið sig mega slíta vistarbönd og við það orðið
að sitja. Hann er tvö ár í Fjallsseli og gerist vinnumaður á Eyjólfsstöðum
á Völlum vorið 1882. Næsta vor flytur hann að Fjarðarkoti (öðru nafni
Innra-Firði) í Mjóafirði og gerist ráðsmaður Ingibjargar Einarsdóttur,
ekkju sem þar bjó. Kemur hér þriðja persóna þessa þáttar fram í
dagsljósið og skal gera stuttlega grein fyrir henni.
Arið 1835 flutti kona að nafni Anna Jónsdóttir af Fljótsdalshéraði
niður að Fjarðarkoti og gerðist bústýra hjá Halldóri Pálssyni ekkju-
manni þar. Hún var fædd og uppalin á Héraði, dóttir Jóns Árnasonar
bónda á Urriðavatni í Fellum og hafði verið gift áður en hún flutti niður
yfir. Fyrri maður hennar hét Guðmundur Sturluson og dó eftir fárra ára
sambúð þeirra. Með honum átti hún tvo syni. Annar þeirra var Olafur
er varð bóndi í Firði og faðir Fjarðarbræðra en hinn hét Guðmundur og