Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1996, Blaðsíða 10

Múlaþing
enugaul mjakaðist út fjörðinn. Um svipað
leyti, klukkan að ganga 10, hringir Ari Arn-
alds, sýslumaður Norður-Múlasýslu og
bæjarfógeti Seyðisfjarðarkaupstaðar, til fós-
tra míns og segir honum þau tíðindi að
Sterling sé strandað nálægt Brimnesi.
Kvaðst hann sjálfur fara á strandstað svo
fljótt sem kostur væri á og vænta þess að
hreppstjórinn kæmi þar einnig sem fyrst.
Fylgjast þyrfti með því hvemig til tækist
með strandið, hvort skipið næðist fljótlega á
flot.
Fyrstu fréttir um strandið
Hér fer á eftir frásögn sem fylgir strand-
gögnum embættisins, ritað á laust blað með
blýanti:
„Mánudaginn 1. maí 1922, kl. 9.10 ár-
degis, tilkynnti sendiboði frá varðskipinu
Fyllu bœjarfógeta Seyðisfjarðar símleiðis
að Sterling vœri strandað nálœgt Brimnesi
og að varðskipið væri að leggja af stað til
hjálpar. Lögreglustjóri gerði þegar ráð-
stafanir til þess að útvega sér mótorbát til
að komast á strandstaðinn og lagði þegar
af stað innan stundar. Kom lögreglustjór-
inn á strandstaðinn um kl. 12 á hádegi.
Hafði Sterling strandað á blindskeri
stutt frá landi, ca 1000 metra fyrir austan
Brimnesvita.
Þegar lögreglustjórinn kom var varð-
skipið Fylla að annast um björgun. “
Lögreglustjóri tilkynnir stjórnarráð-
inu um strandið
Strax eftir að lögreglustjóri fékk til-
kynningar um strandið sendi hann dóms-
málaráðuneytinu skeyti um það, og tvö
önnur síðar, en frumrit eða afrit af þeim
skeytum hef ég ekki séð. Dómsmálaráðu-
neytið gerði þegar þær ráðstafanir, sem
nauðsynlegar þóttu í sambandi við björgun
á skipi og farmi, og tilkynnti strandið við-
komandi tryggingafélögum. Aðgang að
þeim skjölum hef ég ekki ef til eru.
Fyrirboði strandsins, flautið í þokunni
Ég hef áður getið um flautið í sírenum
Fyllu þegar hún fór út Seyðisfjörð í þokunni
dinrmu. En það heyrðust fleiri skipsflaut.
Stillilogn var úti og fremur hljóðbært þrátt
fyrir þokuna sem var rakalítil og létt þótt
hún væri dimm. Þannig þoka bendir til þess
að henni létti bráðlega þegar sól hækkar enn
meir á lofti, enda fór það þannig að þessu
sinni.
Þegar fjósamaðurinn á Þórarinsstöðum,
Sigurður Guðmundsson, oft nefndur Siggi
Hrauna af því að hann var frá Ottarsstöðum
í Hraunum á Vatnsleysuströnd, kom frá því
að gefa og brynna kúnum, morguninn 1.
maí, hafði hann orð á að hann hafi heyrt
mikið skipsflaut einhvers staðar langt úti í
firði í morgun. Þetta var á tímanum milli kl.
7-8. Engum fannst neitt athugavert við það
en Sigga Hrauna fannst samt eitthvað
óvenjulegt við flautið því það hafði verið
langt og viðstöðulaust í einhverju skipi en
aftur sundurslitið og slitrótt í öðru, eða öðr-
um skipum, þar úti í fjarðarmynninu, enda
hljómur þeirra ólíkur hver öðrum. Við álit-
um að eitthvert þessara pípa væri frá Sterl-
ing, sem væntanlegur var til Seyðisfjarðar
um svipað leyti og Siggi heyrði pípið í skip-
unum. Ekki heyrði ég fleiri heima hafa orð
á þessu skipapípi en Sigga Hrauna en þeir
sem komnir voru á fætur, um eða fyrir kl. 8,
hafa líklega haldið sig innan húss, a.m.k.
gerði ég það á þessum tíma.
Þegar bæjarfógetinn, Ari Arnalds, hring-
di til fóstra míns á tíunda tímanum var öll-
um ljóst, eftir að hafa heyrt um strandið, að