Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1996, Qupperneq 107

Bernsku- og æskuár í Borgarfirði
ein króna. Eldri systkini mín og pabbi voru
í félaginu og þau létu vel af hversu
skemmtilegt það væri, einkum böllin.
Við krakkar á Nesi dönsuðum oft heima
í stofunni hjá okkur. Jón bróðir átti harm-
oniku og spilaði fyrir okkur. Mér þótti
fjarska gaman að dansa og lærði fljótt al-
gengustu dansana, svo sem galopa, polka,
ræl, vals, vínikrus, hofsa, marsúka.
Snemma vetrar 1904 er auglýstur aðal-
fundur bindindisfélagsins, og eg gekk með
það á heilanum að ganga í félagið á þessum
fundi. Eg spurði mömmu hvort hún hefði
nokkuð á móti því að eg gengi í bindindi.
Hún tók þessari málaleitun vel og sagðist
óska að eg yrði alla mína daga í bindindi á
vín og tóbak. Það væri fyrsta sporið í átt til
að verða gæfumaður á lífsleiðinni.
Svo rann upp sá stóri dagur er eg var bú-
inn að hlakka mikið til, að fara fyrsta sinn á
skemmtisamkomu með aleiguna í vasanum,
sem voru þessir 25 aurar og greiða þá til
þess að verða lögmætur bindindismaður.
Ekki vissi eg hvort vín væri gott eða vont á
bragðið, eg hafði aldrei smakkað það. Eg
átti sæmilega góð föt til að mæta í á sam-
komu og nýja sauðskinnsskó brydda á fót-
unum.
Það var enginn smáhópur sem fór á
þennan fund frá Nesi, Björn, Jón, Hólmfríð-
ur, Þuríður, Margrét, Andrés, Geirlaug,
Halldór, Anna. Allir fóru gangandi í stilltu
veðri og góðu gengi og allir í sólskinsskapi.
Skólinn var ljósum prýddur þegar inn
var gengið, lausir bekkir með veggjum allt í
kring handa fólki að sitja á. Skrifpúlt var í
einu homi og sátu við það formaður félags-
ins, ritari og gjaldkeri. Þegar allir voru
komnir í fundarsalinn stóð fundarstjóri upp
og sagði fundinn settan. Hann bað þá sem
astluðu að ganga í félagið á þessum fundi að
koma að púltinu og skrifa nafn sitt. Fjórir
eða fimm krakkar á fermingaraldri og eg
Valgerður Jónsdóttir, kona Andrésar.
stóðum upp og gengum að púltinu og skrif-
uðum nöfn okkar - og við þar með komin í
löglegt vínbindindi sem ekki mátti brjóta.
Ef brotið yrði, þá væri sekt ein króna við
fyrsta brot, en færi hækkandi ef brot endur-
tæki sig, allt upp í heilar 3 kr.
Þegar við höfðum hlýtt á þennan pistil
vorum við beðin um að greiða árstillagið.
Eg fór í vasann eftir 25 aurunum og lagði þá
á borðið, gekk til sætis með tóman vasa. Þá
næst talaði fundarstjóri til fólksins og bað
alla að koma að borðinu og greiða árstillag-
ið. Að því búnu fóru fram venjuleg fundar-
störf, reikningar lesnir upp o. fl. og endað
með hugljúfri bindindisræðu og áskorun til
allra að halda bindindi og siðmenningu til
dauðadags - fundi slitið.
105