Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1996, Side 120

Múlaþing
„enginn er verri þótt hann vökni“. Sigurður
var hins vegar dasaður, brjóstveikur maður
og hafði víst sopið sjó. Með hann var farið
upp á Borg þar sem hann var færður úr vos-
inu, klæddur í þurrt og gefið vel heitt kaffi.
Enn sé ég, eftir nær 60 ár, ljóslifandi mynd
í hugskoti mínu þar sem Sigurður heitinn í
Merki gengur út götu, klæddur reiðbuxum
föður míns, en þeir menn voru ekki mjög
líkir að vaxtarlagi.
Ef ætti að tímasetja þennan atburð væri
það e.t.v. hægt með því að fletta upp í bók-
um Kaupfélags Borgarfjarðar og finna hve-
nær það tækniundur, gasluktin, barst til
Borgarfjarðar, því ég þykist muna að þetta
kvöld loguðu sólir í Króksfjöru, en svo var
gasluktin gjaman nefnd hér, til aðgreining-
ar frá venjulegum olíuluktum sem hröpuðu
þá svo í áliti að þær hlutu nafnið fjósluktir.
Eg hef orðið langorður um erfiðar upp-
skipanir en stundum komu þar fyrir kátleg
atvik. Strandferðaskipið Súðin var byggt í
Þýskalandi sama árið og hér reis verslunar-
staður og gerð til flutninga á fólki og slátur-
nautum, oft nefnd Fjósið. Ríkisskip keypti
það fley um 1930. Skipstjórinn á Súðinni
hræddist land og lagði oft utan skipalegu og
einstaka sinnum á gömlu skipalegunni und-
an Kiðubjörgum. A blíðviðrisdegi einum
lagðist Súðin þar. Norðurfall var og langt
að róa úr Eyrarfjöru. Farþegar voru uppi á
bátadekki með bátsmanninn fremstan í
flokki, skrýddan borðalagðri húfu er sýndi
tign hans. Þegar Borgfirðingar vom loksins
komnir í kallfæri, hrópaði bátsmaður:
„Komið þið nú loksins á helvítis beljun-
um“. Þá gall við í Aðalsteini Ólafssyni: „Já,
það er svo andskoti langt í fjósið í dag.“
Farþegar hlógu dátt en sá með borðalögðu
húfuna vék sér eitthvað frá.
Margt skemmtilegt skeði í búðinni en
hún var stundum samkomustaður þorpsbúa,
þegar landlega var, og mikil ös þar í kaup-
tíð þegar Héraðsmenn bættust í hóp Borg-
firðinga. En þar sem nú mun vera nógu
lengi talað að sinni, verð ég að láta frásagn-
ir af búðarlífi bíða næsta aldarafmælis.
118