Jökull - 01.01.2014, Qupperneq 139

Skíðaganga vorið 1976
Er við komum á fætur daginn eftir var frostið 2◦,
suðvestan 4 til 5 vindstig og ennþá skafrenningskóf.
Upp úr kl. 10:00 datt skafrenningurinn niður og varð
þá alveg heiðskírt. Hálftíma seinna lögðum við af stað
frá skálanum í sæmilega þurrum flíkum, og harla kátir
með skyggnið, sem var í einu orði sagt frábært. Þeg-
ar við komum niður af hryggnum sem skálinn stend-
ur á, voru tekin upp segl, og siglt í góðum byr eftir
sléttunni inn með Blágnípu. (Seglin sem við notuð-
um voru hlífðarpokar utan um svefnpoka okkar sem
Magnús hafði látið sauma fyrir ferðina). Er kom inn
undir Blágnípujökul datt á dúnalogn og hiti fór upp yf-
ir frostmark. Á meðan segl voru tekin saman, virtum
við fyrir okkur hið ægifagra útsýni sem birtist okkur
þegar litið var í átt til Kerlingarfjalla, það var ógleym-
anleg sjón. Við höfðum áætlað að fara upp Blágnípu-
jökul en hann reyndist mjög sprunginn. Við völdum
þess vegna að fara þétt með rótum Blágnípu, milli
hennar og skriðjökulsins, og sneiða bratta brekku upp
að vatnaskilum ofan hennar. Þetta reyndist afar erf-
ið ganga þar sem snarbrött snjólítil skriða með stöku
hengjum var á vinstri hönd, en rosalegir jökulhamr-
ar og gapandi sprungur til hægri handar. Þegar of-
ar dró jókst brattinn, og urðu tveir að draga hvern
sleða þar sem brattast var. Nú kom sér vel að eiga
birgðir af þrúgusykri þegar fór að ganga á orkuna. Er
þarna var komið sögu dró hratt upp á heiðan him-
in svarta skýjabólstra, og svo fór fljótlega að snjóa.
Seinnipart dags, er við vorum komnir á sjálfan Hofs-
jökul ofan Blágnípu, tókum við stefnu 37◦ misvísandi
og hófum jökulgönguna. Þegar við vorum komnir um
5 kílómetra inn á jökulinn fór að hvessa allverulega
af norðaustri og sýndi þá hæðarmælir Magnúsar 1350
m. Ákváðum nú að tjalda, því hríðin var í fangið og
komið undir kvöld. Við tjölduðum stóra tjaldinu, en
meðan á því stóð gerði stólpa rok, og í sviptingunum
stakkst súluoddur upp í gegnum tjaldþakið við mæn-
inn og rauf þar 10 sentímetra langa rifu. Gerðum við
tilraun með að líma fyrir gatið, það tókst ekki en einu
saumspori gátum við þó komið á miðja rifuna og var
látið þar við sitja, því skollið var á snarvitlaust veður
með iðandi snjókófi svo ekki sást út úr augum. Sem
betur fór stóðst tjaldið þá miklu sviptibylji sem gengu
yfir alla nóttina, en lætin voru svo mikil að ekki voru
tök á neinni eldamennsku. Skriðum við því allir í poka
og sváfum dúr og dúr við mikil þrengsli og snjóýring
frá rifunni við mæninn.
Þegar birta tók af degi sáum við að allt innan
tjaldsins var þakið þykku snjólagi og pokar orðnir
blautir. Upp úr kl. 08:00 fór veður að ganga niður og
frost aðeins 2◦. Byrjuðum á að moka snjónum út úr
tjaldinu og síðan var eldaður sameiginlegur kvöld- og
morgunverður. Að því loknu var smurt nesti og hit-
að te á brúsa til dagsins. Skafrenningurinn féll alveg
niður um kl. 10:00 og að lokinni matseld, áti og frá-
gangi öllum, var lagt af stað skömmu fyrir hádegi og
stefnt á hábungu Hofsjökuls. Veður var nú orðið hið
besta, norðvestan andvari og léttskýjað. Afar fallegt
var að horfa suður yfir hálendið með Kerlingarfjöll
í forgrunni, allt var landið mjallahvítt og hið næsta
okkur sindruðu ógrynni snjókristalla í sólskininu. Sú
sýn var okkur mikil umbun eftir blindgöngu dagana
á undan.
Skíðafæri var þokkalegt fyrir utan það, að í djöfla-
ganginum um nóttina höfðu myndast harðir rifskaflar,
sem hömluðu drætti pulknanna. Sumir skaflarnir voru
það háir og brattir, að pulkur fóru á hliðina eða ultu
alveg um koll, og þurfti þá auðvitað að koma þeim á
réttan kjöl áður en haldið var áfram. Upp úr kl. 16:00,
þegar við vorum komnir á sunnanverða hábungu jök-
ulsins, fór að bera á lágarenningi sem ágerðist er
lengra kom. Er við tjölduðum kl. 18:00 á norðaust-
anverðri hábungunni í um 1700 metra hæð, var kom-
inn töluverður skafrenningur með 9◦ frosti. Föt okkar
voru rök eftir snjóýringinn nóttina áður svo þau fóru
að frjósa, enda lækkaði hitastigið hratt. Tjölduðum
við nú bæði stóra og litla tjaldinu til að rýmra yrði um
okkur þessa nótt, og voru fjórir í því stærra en tveir í
því minna. Þessi nótt var sú kaldasta frá upphafi ferðar
okkar, því frostið fór niður í 23◦ og varð okkur flestum
helvíti kalt og lítið um svefn.
Pálmasunnudagur gekk í garð og við fórum
snemma á fætur. Fararstjórinn hóf matseld kl. 06:00
og tókst honum vel upp að vanda. Erfiðlega gekk að
taka saman tjöld, því þau voru beingödduð eins og
flest annað sem úti var. Skóna höfðum við haft milli
fóta okkar í svefnpokunum, svo þeir voru þurrir og
mjúkir þegar við fórum í þá. Er við lögðum af stað
áleiðis til Laugafells kl. 09:30 var frostið 22◦, stafa-
logn og heiðmyrkur en sá til sólar upp úr hrímþok-
JÖKULL No. 64, 2014 139