Jökull - 01.01.2014, Blaðsíða 141

Skíðaganga vorið 1976
unni þótt skyggni væri ekki meira en 200 metrar eft-
ir jöklinum. Til að byrja með var göngufærið svipað
og áður, en brátt fór færið að breytast, snjórinn varð
lausari og lausari uns kom að því, að hann var vaðinn
að hnjám á skíðunum. Reyndist nú leiðin torsóttari
og erfiðari, svo stöðugt þurfti að skipta um forgöngu-
mann til að troða slóð. Þótti okkur ærið kyndugt að
leiðin niður af jöklinum varð mun erfiðari en þegar við
puðuðum upp að sunnan gegnum rifskaflana. Milli kl.
14:00 og 15:00 gengum við niður úr hrímþokunni og
fljótlega tók sólin öll völd svo við fengum fagurt út-
sýni yfir hálendið norðan og austan Hofsjökuls. Er
þokunni létti, sáum við að stefnan var beint á Lauga-
fellshnúk, svo kúrsinn var réttur sem fyrr. Komið var
logn með sólskininu, svo við tylltum okkur á sleð-
ana, fengum okkur bita og nutum útsýnisins, því nú
hafði hvert fjallið af öðru komið í ljós. Í norðvestri
reis Mælifellshnúkur, í hánorðri var Nýjabæjarfjall og
handan þess fjallgarðurinn mikli milli Skagafjarðar og
Eyjafjarðar með Kerlingu sem kórónu. Austar mátti
sjá Mývatnsfjöllin öll og suður af þeim Herðubreið,
Dyngjufjöll, Trölladyngju og Kverkfjöll. Vatnajökull
glampaði í kvöldsólinni þar suður af, með Tungna-
fellsjökul í forgrunni. Ennþá sunnar sá til Hágangna,
Hamars og Kerlinga.
Vel gekk síðasta spölinn niður af jöklinum og
vorum við komnir að jökulrönd kl. 19:00. Þarna við
jökuljaðarinn urðu snögg skipti á skíðafærinu, lausa-
snjórinn hvarf en í staðinn kom hjarn með þunnu nýs-
nævi í lægðum. Áðum við nú aðeins stutta stund og
smurðum skíðin með tilheyrandi áburði, því meining-
in var að ná skálanum við Laugafell fyrir nóttina. Er
við vorum nýlagðir af stað tók að kula af suðri, og há-
skýjahulu dró upp á suðurhimininn. Við rétt náðum
mynni skarðsins milli Laugafellshnúks og Laugafells
fyrir myrkur en höfðum lítil not af tungli þó að til þess
sæist öðru hvoru gegnum háskýjahuluna. Þótt rösk-
lega væri gengið var okkur frekar kalt, því frostið hef-
ur sennilega verið milli 15◦ og 20◦ samfara talsverðri
golu, en ekki vorum við vissir um þetta, því hitamæl-
ir hafði brotnað á leið niður jökulinn. Er við vorum
komnir í gegnum skarðið milli hnúkanna, renndum
við okkur yfir Laugaá og skipuðum okkur í breiðfylk-
ingu til að finna skálann. Það tókst okkur í fyrstu til-
raun, en er þangað kom var farið að nálgast miðnætti.
Við vorum allir töluvert þreyttir er í skálann kom, enda
hafði þessi 40 kílómetra áfangi verið erfiður þótt alltaf
hafi hallað undan fæti. Ákváðum þess vegna að dvelja
í skálanum næsta dag, safna kröftum og búa okkur
undir ferðina niður í Eyjafjörð.
Sváfum út og dvöldum allan daginn í þessum góða
skála sem reistur var af Ferðafélagi Akureyrar á árun-
um 1948 til 1950. Skálinn var í mjög góðu ástandi,
búnaður innanstokks til fyrirmyndar og umgengni öll
ferðalöngum til sóma. Þennan dag var hvasst af suð-
austri með háarenningi og hreint ekki ferðaveður.
Flesta morgna ferðarinnar höfðum við haft talstöðv-
arsamband, ýmist við Carl Eiríksson verkfræðing eða
veðurstöðina á Hveravöllum og stundum fengið veð-
urspá fyrir miðhálendið. En þennan morgun brá svo
við að ekkert samband náðist, hvorki við Hveravelli
né Carl. Allan daginn hlustuðum við öðru hverju á
talstöðina og loks kl. 18:00 náðum við sambandi við
Sandbúðir. Við báðum um veðurspá fyrir hálendið
suður af Eyjafirði og reyndist hún slæm fyrir morg-
undaginn, norðaustan 7 vindstig með snjókomu. Við
vorum því uggandi um að komast á leiðarenda dag-
inn eftir. Að loknu samtalinu við Sandbúðir kom Carl
hvellsterkur í loftið og tók hann skilaboð frá okkur til
fjölskyldnanna. Deginum vörðum við í að kýla vömb-
ina, þurrka poka og plögg og annan þann búnað sem
blotnað hafði í ferðinni. Gáfum okkur svefni á vald
skömmu fyrir miðnætti og í þann mund gekk veðrið
niður.
Við vöknuðum kl. 05:00 og þá var enn logn og úr-
komulaust. Ákváðum að heyra veðurspána kl. 07:00
og var hún mun betri en sú í gær, norðaustan stinn-
ingskaldi og minni úrkoma. Fórum við því í snatri
að búa okkur af stað, en um svipað leyti byrjaði
að mugga lítilsháttar af norðaustri og hiti var um
frostmark. Þar sem nýsnævi var á hjarninu hlóðst
mjög á skaraklístrið, sem við höfðum sett undir skíð-
in við jökulröndina. Eftir skamma stund urðum við
að skafa allt klístrið undan og að loknu miklu bauki
og mörgum áburðartegundum, komumst við aftur af
stað. Fljótlega fór að hvessa og kólna með aukinni
snjókomu, vindur snérist til norðvesturs og skyggni
nær ekkert, svo enn urðum við að ganga eftir átta-
vita. Er þarna var komið ákváðum við að fara ekki
Vatnahjalla, heldur stystu leið niður í Eyjafjarðardali
JÖKULL No. 64, 2014 141