Tímarit Máls og menningar - 01.06.2009, Blaðsíða 106

S i l j a A ð a l s t e i n s d ó t t i r
106 TMM 2009 · 2
á í höggi við. Heimur okkar hrynur ekki með hvelli, hann leysist upp,
segir Marie Darrieussecq.
Að græða á daginn og grilla á kvöldin
Félagarnir í leikhópnum Mindgroup, Hallur Ingólfsson, Jón Páll Eyj-
ólfsson og Jón Atli Jónasson, boðuðu síðastliðið haust pólitíska leiksýn-
ingu um útlendinga á Íslandi. En þegar þjóðfélagsaðstæður breyttust við
hrun bankanna breyttist áætlun þeirra líka og úr varð pólitísk leiksýn-
ing um flug og fall útrásarvíkinganna, Þú ert hér, sem sýnt er á Nýja
sviði Borgarleikhússins. Þetta eru svipmyndir, röð eintala þar sem félag-
arnir taka á sig ólík gervi og flytja texta sem var alltaf bráðskemmtilegur
og þegar best lét beittur og morðfyndinn.
Verkið hefst í glæsibifreið (Porsche) á sviðinu þar sem þrír sauð-
drukknir peyjar metast um hver hafi skandalíserað oftast og mest. Þeir
eru staddir á Jamaica af því tilefni að einn þeirra (Hallur) á afmæli. Síð-
asta afmælisveislan hans var líka haldin á Jamaica og þá lenti hann í
fangelsi vegna skrílsláta í veislunni:
JÓN PÁLL: Það voru allir þarna. 50 Cent.
HALLUR: Já, halló!
JÓN PÁLL: Og hinn þarna … blökkumaðurinn? Ziggy Marley.
JÓN ATLI: Sonur Bob Marley. Já, já. Þetta var svona svart-hvítt þema. Allt þjón-
ustufólkið var svart en gestirnir voru hvítir. Þetta var svona nýlenduþema. Og
þetta tókst líka svona vel.
HALLUR: Djöfull, maður. Ég man ekkert eftir þessu.
JÓN PÁLL: Heyrðu! Svo erum við með kampavín, skilurðu? Og Ziggy Marley
opnar eina flösku á sviðinu. Skýtur tappanum og það skvettist á mig. Þá opnaði
ég bara mína flösku og úðaði yfir hann og alla hljómsveitina.
JÓN ATLI: Já, þá byrjaði kampavínsslagurinn. Það bara byrjuðu allir að úða
kampavíni í allar áttir. Rándýru shitti. Þeir hættu bara spila.
JÓN PÁLL: Já, Ziggy var bara rosafúll. Hætti bara að spila. Rosaviðkvæmir.
JÓN ATLI: Aðeins of viðkvæmir, fannst mér.
HALLUR: Þeir bara kunna bara ekkert að halda partí.
Við byrjum sem sagt í fortíðinni, meðan útrásarvíkingarnir leigðu
„heimsfræga“ listamenn til að skemmta í afmælisveislunum sínum, en
tíminn líður ekki í eina átt frá þessu upphafsatriði, hann fer í ýmsar
áttir, og margar persónur fá að segja sögu sína, verja sig og sína. „Hvað
get ég sagt?“ segir Saklausi Glæpamaðurinn, og salurinn hló hjartanlega
að ræðunni hans eins og viðstaddir könnuðust eitthvað við hana:
TMM_2_2009.indd 106 5/26/09 10:53:28 AM