Tímarit Máls og menningar - 01.06.2009, Síða 108

S i l j a A ð a l s t e i n s d ó t t i r
108 TMM 2009 · 2
þetta … ha … ha …ha … ha. Krakkar, það eru spennandi tímar framundan.
Bráðum getum við aftur farið að græða á daginn og grilla á kvöldin. Aðalatriðið
er að vera bara ekki með neitt vesen. Fólk er orðið svo þreytt á svona veseni.
Annar sér enga sök hjá sér:
Maður bara mætti í vinnuna … bara mætti í vinnuna og hitti fólk og sagði góðan
daginn. Svo fór maður á fund með öðru fólki … flaug eitthvert hviss og þá sagði
það kannski bara Good morning svo fundaði maður bara og svo upp í flugvél og
hviss og þar hitti maður annað fólk og sagði Guten Morgen og svo var bara fund-
ur og svo flaug maður bara eitthvert hviss á einhvern annan stað … annan fund
… þar var annað fólk sem sagði bara Hej og maður sagði bara hej og svo bara
fundaði maður og flaug bara heim hviss Svo var maður bara lentur og maður
sagði kannski bara konitziwaa og þá sagði fólkið þar kannski bara góðan daginn
… já ég bað ekkert um þetta en þetta vorum við að gera sem vorum dugleg …
duglegri … við sem nýttum tækifærin …
Þó að meginhluti sýningarinnar séu eintöl var flytjandinn sjaldnast
einn á sviðinu. Meðan einn talaði voru hinir tveir í látbragðsleik í kring-
um hann svo að hljóð og mynd stönguðust algerlega á, „mónótónn er
brotinn upp af þöglum farsaundirleik,“ eins og María Kristjánsdóttir
orðaði það í Morgunblaðsgagnrýni (30.3.2009).
Þú ert hér er fyrst og fremst mynd af ástandi og mönnunum sem ollu
því, og hún er ekki geðsleg myndin sem við fáum af hetjum útrásarinn-
ar, takmarkalausri mannfyrirlitningu þeirra, sjálfselsku, græðgi, of-
neyslu: „Ég man ekki helminginn af þessu rugli. Hvað haldiði að ég
muni? Við vorum bara hressir. Við vorum bara fullir. Hafiði aldrei lent
í því að fara í veislu og svo drekkið þið bara aðeins of mikið og takið
aðeins of mikið kókaín og svo bara arrrghh!!“ Þeir upphefja sig og sitt
hlutverk og „gamla íslenska víkingseðlið”, þeir eru guðir. Enginn hluti
textans nær betur afstöðu þeirra til þjóðar sinnar en lýsing undir lok
verksins á tilfinningum mannsins sem er með móður sinni fjölfatlaðri í
hjólastól í Kringlunni:
Þegar Kringluferð okkar lauk og ég var að aka móður minni varlega niður hall-
ann á bílastæðinu að bílnum hennar laust undarlegri hugmynd niður í kollinn
á mér. Ef ég myndi sleppa stólnum. Ef ég myndi sleppa stólnum myndi móðir
mín aka stjórnlaust áfram og ekki ná að stoppa fyrr en hún skylli á steinvegg eða
kyrrstæðum bíl. Það er ekki eins og einhver ósýnileg hönd myndi stöðva stólinn.
Og ég hitnaði að innan við tilhugsunina. Um móður mína akandi stjórnlaust í
þungum hjólastólnum og ég fann ólgandi kærleika í hjarta mínu. En þess háttar
kærleika finna bara þeir sem hafa kynnst þeirri tilfinningu að hafa einhvern
fullkomlega á valdi sínu.
TMM_2_2009.indd 108 5/26/09 10:53:28 AM