Tímarit Máls og menningar - 01.09.2011, Qupperneq 107

Á j ö r ð e r t u k o m i n n
TMM 2011 · 3 107
VI
Þitt líf er það orð
sem einum er fengið
og enga átt þú finnur
utan þá að elska.
Í einsemd þú komst.
Í einsemd þú ferð.
Með öðrum þú lifir
og allt er orð með þér.
Þú hleypur af þér ár.
Þú hleypur af þér ást.
Þú hleypur af þér ævi
og eltir þínar óskir.
Þitt líf er það orð
sem einum er fengið
og endist fáein skref.
Þú hálf gerði maður
helgist þitt líf.
Með öðrum þú lifir
og allt er orð með þér.
VII
Maður fór um ókunna stigu. Hann var þyrstur og hungraður
því ókunnir stigir eru margir. Dag nokkurn kom hann í svartan
dal. Hann sá menn sem voru að grafa hver annan þar í sandinn
og hann spurði: Getið þið sagt mér hvar ég er? Hér vinna allir að
sínu svöruðu mennirnir. Ég er ferðalangur á leið til manna sagði
hann. Tak þér reku í hönd sögðu þeir. Ég er hungraður og mig
þyrstir sagði hann. Et augu þín sögðu þeir. Þá get ég ekki séð sagði
hann. Et eyru þín sögðu mennirnir. Þá get ég ekki heyrt sagði hann.
Drekk blóð þitt sögðu þeir. Þá dey ég sagði hann. Mennirnir hlógu
og sögðu: Já og hvað með það? – og héldu áfram að grafa hver
annan í sandinn. Þá sá maðurinn að andlit þeirra höfðu engin augu
og höfuð þeirra engin eyru og húð þeirra var gul sem vax. Og hann
settist hjá þeim í sandinn og grét.