Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Side 29
„ M a ð u r þa r f e k k i a ð s k r i fa f y r i r s k ú f f u n a“
TMM 2012 · 2 29
sögunnar og kemst ekki út úr því. Þar með er hún á skjön við umhverfi
sitt og það samfélag sem lýst er í bókinni, sem er náttúrlega bara samfélag
góðærisins á Íslandi. Annars vegar er þá þessi harðkjarna nútími með öllum
sínum hvirfilbyljum og löstum og öllu því og svo hins vegar þessi djúpa þrá
til rómantískrar upphafningar og þetta mætist hjá þessum unga manni sem
fer á mikið fyllirí niður Laugarveginn. Án þessa rígbundna bragarháttar
hefði frásögnin orðið allt öðru vísi og ekki virkað sem skyldi því að formið
er svo ríkur þáttur af því sem fer fram í sjálfri sögunni; þetta stýrir hvort
öðru á einhvern hátt.“
IV
[…]
Hann náði að lokum landi, en stelpan vildi ei
á Klöru heyra minnst: „Þú ert frekar forn
og fríki skilst mér,“ bætti svo við að hún þyldi ei
neitt vín og spurði: „Viltu chrystal meth?“
en Mussju starði bara í barm og skildi ei
hvað boðið þýddi. Hún var í bol frá Death
og dauðinn sat í sæti á móti og reykti:
„Tjillaðu maður, take a fucking breath,“
og tæmdi síðan glas – allt liðið hreykti
sér hæfilega af honum enda svalt
í horni dauðans. „Andskotinn, hver feykti
þér hingað inn?“ spurði stelpan og starði kalt
með stjarfa í svip á Mussju: „Fáð’ér líf
og láttu okkur í friði, frík.“ Svo galt
hún furðusvip hans grettu og vafði hlíf
af hroka, emji og hlátri um sig og liðið
var hæfilega sátt. Svo tók við stíf
og strembin leið til baka. Mussju miðið
á miðju gólfsins setti en skildi ekki
hvert Dante var nú horfinn – út um hliðið
sem vissi héðan? Unni hann ekki trekki
af ógeði og stuði á Sirkus? Hvarf hann
að fullu og öllu eða fannst hann uppi á dekki
á fari annars skálds?7
Þegar Gleðileikurinn djöfullegi er lesinn kemur skáldskapur Hallgríms
Helgasonar upp í hugann; ekki einungis vegna þess hvernig Hallgrímur
skóp goðsögnina um íslenskt skemmtanalíf í 101 Reykjavík heldur einnig
vegna þess hvernig hann notar hefðina sem viðspyrnu í verkum sínum. Í
101 Reykjavík lá Hamlet Shakespeares undir en í Ljóðmælum sínum yrkir
Hallgrímur upp ýmis ættjarðarkvæði góðskáldanna, t.d. „Ísland“ eftir Jónas
Hallgrímsson: „Nú fara hetjur í heimboð og limmúsínur um landið / fljóta
með fríðasta lið, færandi sannindin heim. / Það er svo bágt að bíða í röð, og
módelin munar / um að komast í blöð eða á bak bílstjóranum í neyð.“8 Alda