Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Side 83

M y n d a s ö g u u n d u r í M ú m í n d a l
TMM 2012 · 2 83
vísi í myndasögunum, þrátt fyrir að megineinkennin haldi sér. Segja má
að fyrsta sagan, „Múmínsnáðinn og bófarnir“, sé einskonar forsaga allra
múmínsagnanna, en þar er múmínsnáðinn einn og yfirgefinn í húsi sínu –
fyrir utan alla gestina og ættingjana auðvitað. En múmínmamma og ­pabbi
eru fjarri góðu gamni hér og í ljóst kemur, í næstu sögu („Múmínsnáðurinn
og fjölskyldulíf“), að sonurinn hafði ungur orðið viðskila við foreldra
sína, einfaldlega týnst. Ekki koma frekari skýringar á þessu en allavega
er múmínsnáðinn í vondum málum í þessari fyrstu sögu og hreinlega í
sjálfsmorðshugleiðingum í upphafi þeirrar næstu. Snabbi er þó kominn
til sögunnar og reynist ekki hjálplegur vinur, þó hann reyni að herða
múmínsnáðann: „Hentu þeim út, aulinn þinn!“ „En það er svo dónalegt,“
segir múmínsnáðurinn miður sín en Snabbi dregur hann af stað og á
dyraþrepinu hitta þeir haug af hattíföttum með töskur. Þeir eru að flytja
inn og múmínsnáðinn hefur ekki uppburði til að vísa þeim á dyr. Gestirnir
sem fyrir eru lýsa sig ekki ánægða með þessa viðbót en múmínsnáðinn
hleypur til og gerir nýju gestunum allt til geðs: „Hvar eru hanastélin?“ spyrja
hattífattarnir og múmínsnáðinn grípur gólfmottu til að selja uppí hanastél.3
Á næstu mynd eru hattífattarnir allir komnir með hanastél og spyrja nú hvar
kvöldmaturinn sé. Múmínsnáðinn hendist um allt og tekur til mat, smíðar
haug af smáum rúmum og hugsar allan tímann um hversu slæmt það sé að
eiga ekki foreldra sem gætu hjálpað honum í þessum aðstæðum. Sagan lýsir
því svo hvernig hann og Snabbi grípa til ýmissa ráða til að koma óboðnu
gestunum út, en það er ekki fyrr en Stinkur flytur inn sem áformin takast.
En Stinkur reynist líka þaulsætinn gestur auk þess sem hann hefst handa
við að éta allt lauslegt. Niðurstaðan er því sú að Múmínsnáðinn ákveður
að hann vanti nýtt hús og þá byrja enn nýjar flækjur. Í félagi við Snabba,
sem er alltaf að hugsa upp ráð til að verða ríkur, búa þeir til galdraseyði sem
breytir fyrst hópi af eldri konum í karla (sem hlaupa æstir af stað í leit að can
can­stúlkum), skjaldböku í hraðlest og loks litlu skordýri í Morrann. Seinna
hittum við svo Snúð, sem reynist nokkuð hjálplegur (þó hann endi á því að
sá fleiri hattíföttum), og loks Snorkstelpuna, en þar koma bófarnir einnig til
sögunnar.
Í næstu sögu, „Múmínsnáðinn og fjölskyldulíf“ er hann þó aftur orðinn