Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Qupperneq 97

F r e s s k e t t i r
TMM 2012 · 2 97
og þegar hann vaknaði aftur var íbúðin óþekkjanleg frá svínastíunni fram
að þessu, Sigrún var búin að þrífa allt hátt og lágt. Hún flutti inn til hans
skömmu síðar og borgaði upp skuldirnar. Upp frá því tók hún ákvarðanirnar
í lífi hans. Hún útvegaði honum vinnu hjá frænda sínum og næstu tvö árin
festi hann upp dyrabjöllur og dyrasíma í nýbyggðum hverfum. Hann ætlaði
að segja upp enda kominn með upp í kok af dyrabjöllum og dyrasímum, en
Sigrún lagðist harkalega gegn því. Spurði hvað hann ætlaði að gera í staðinn.
Ekki færi hann að segja upp velborgaðri vinnu fyrir ekki neitt. Skömmu
síðar kallaði frændinn hann inn á skrifstofu til sín og sýndi honum bækling
með myndum af innanhússljósakerfi með tímastilltum rofa. Búnaðurinn
var ætlaður fyrir fjölbýlishús, skrifstofuhúsnæði og hótel. Frændinn spurði
Óskar hvort hann gæti hugsað sér að kynna búnaðinn. Síðan eru liðin mörg
ár. Frændinn er fyrir löngu búinn að selja fyrirtækið og sestur í helgan stein,
starfsmönnum hefur fjölgað úr fimm í þrjátíu. Óskar er með laun á við þing­
mann og hefur hvorki snert á skrúfjárni né vír í vinnunni árum saman, en
selur þess í stað og veitir ráðgjöf um uppsetningu og rekstur á háþróuðum
eftirlitskerfum og ýmsum þjófavarnarbúnaði, auk innanhússljósakerfanna
og ýmiss konar rafbúnaðar.
Hann hefur staðið sig frábærlega í vinnunni en það er fúl tilhugsun að
hann eigi þessa velgengni Sigrúnu að þakka. Hann reynir eins og hann getur
að eigna sjálfum sér allan heiðurinn í þöglum eintalsrökræðum.
Hann er búinn að fá nóg af því að mega ekki halda hund á heimilinu og
mega ekki fjárfesta í sportbar með félögum sínum; búinn að fá nóg af einhæfu
og stopulu kynlífi. Hann þolir ekki lengur hvað hún hefur alltaf rétt fyrir sér
og hvað hann á erfitt með að standa uppi í hárinu á henni því að hann man
alltaf hvernig komið var fyrir honum þegar þau kynntust og hún man það
auðvitað líka þó að hvorugt þeirra minnist nokkurn tíma á það heldur liggur
það bara í loftinu og lamar hann í öllum rökræðum og ágreiningi.
En hann er ekki búinn að fá nóg af raðhúsinu þeirra og því síður er hann
orðinn leiður á því hvað börnin þeirra eru vel lukkuð. Hann er heldur ekki
búinn að fá sig fullsaddan af hlýju örygginu sem hefur umvafið hann síðan
hann kynntist Sigrúnu.
***
Í hádeginu á sunnudeginum ekur hann til móður sinnar. Hann opnar
með lykli: þannig vill móðirin hafa það, öll systkinin þrjú eru með lykil
að híbýlum hennar. Óskar veltir því stundum fyrir sér hvort þetta sé nógu
sniðugt fyrirkomulag hvað Braga varðar en hefur aldrei orð á því.
Móðirin er í óðaönn að gera sig ferðbúna og má varla vera að því að heilsa
honum. Hún pakkar hjónabandssælu inn í álpappír. Væntanlega hefur hún
bakað hana í gærkvöldi. Þetta hefur alltaf verið uppáhaldssætabrauðið hans
Braga, alveg frá því þeir voru guttar, og Óskar veit ekki hvort hann á að vera