Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Side 98

Á g ú s t B o r g þ ó r S v e r r i s s o n
98 TMM 2012 · 2
gramur eða glaður yfir þessari takmarkalitlu hugulsemi svo að hann verður
eiginlega hvort tveggja.
Hún vefur sígarettukartoni inn í plastpoka. Hann rekur upp stór augu og
fussar í huganum. Getur drengurinn ekki keypt sitt eigið tóbak?
„Hvar lét ég nú símann minn?“ spyr hún ráðvillt á svipinn. „Óskar minn,
sérðu nokkuð lyklana mína?“
Hún er lágvaxin og grönn, hefur alltaf verið kvik í hreyfingum og er
það enn þá þrátt fyrir háan aldur. Hárið algrátt og stutt. Djúpar hrukkur í
andlitinu, hakan kekkjótt og strekkt. Þetta tilstand út af Braga núna hefur
losað vitundina úr núinu og gert fortíðina jafn lifandi í vitund hans og
líðandi stund. Þess vegna sér hann móður sína skyndilega eins og hún leit út
fyrir 40 árum: hrukkulausa konu á besta aldri, með dökkt, sítt og slétt hár,
alvarlega og einbeitta á svip.
Dagurinn úti er lognkyrr undir gráskýjuðum himni. Sunnudagskyrrð
fyllir götuna. Smellirnir í bílhurðunum rjúfa þögnina. Rétt áður en hann
ræsir vélina finnur hann augu móður sinnar hvíla á sér. Hann snýr sér að
henni. Hún horfir ástúðlega á hann og segir:
„Mig langar bara að þakka þér fyrir þetta, Óskar minn. Það er líka svo
mikilvægt að við styðjum hvert annað þegar út af bregður.“
Hann roðnar dálítið og hlær. Ræsir bílinn og um leið og vélarhljóðið
kveður við birtist kötturinn Grettir ljóslifandi í hugskoti hans, hvítur með
svörtum flekkjum, stórvaxinn en frekar mjósleginn, með ófrýnileg og tor­
tryggnisleg augu. Skyndilega dettur honum í hug að það væri gaman að geta
fært Braga kött í fangelsið. Hugdettan fyllir hann kæti.
Hann ekur af stað og segir glaðlega:
„Ekkert mál, mamma, mín er ánægjan.“