Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Síða 115

É g s e m e r e n n a ð m y n d a s t
TMM 2012 · 2 115
hefur verið þýdd í heild á ensku og birt
í tvímála útgáfu (þ.e. þýðingarnar með
frumljóðunum).4
Það er ekki laust við að lesanda finn­
ist skáldið hnykkja á ákveðnum skila­
boðum þegar bókarheitin eru lesin
saman. Þau vísa til tíma eða rúms
með áherslu á takmörkun og endalok,
á afmiðjun eða jöðrun, á andartakið
og brotið; á það sem er utan ráðandi
sjónmáls og jafnvel falið (að því leyti
er Vasadiskó í takti við hina titlana).
Einnig má velta fyrir sér hvort í þessum
titlum felist ávæningur um að ljóðlistin
sé orðin að hliðargötu eða litlu ferða­
hljómtæki í umferðarneti og háreysti
samtímans – og um jaðarhlutverk
þeirra sem beina sköpunarmætti sínum einkum að þessu bókmenntaformi,
eins og Jónas gerði alla tíð.5 Eða undirstrikar hann með þessum heitum að
athyglin beinist að því sem oft er vanrækt – að afganginum í ýmsum skilningi
þess orðs? Ætla mætti að heitið Á bersvæði væri að þessu leyti í andstöðu við
hina titlana, en svo reynist ekki vera. Í bókinni Á bersvæði er ekki að finna
samnefnt ljóð; við verðum að meta titilinn út frá bókinni í heild. Ljóðið „Á
bersvæði“ finnum við hinsvegar í Vasadiskói nokkrum árum síðar (VD 14):
Á BERSVÆðI
Aldrei neitt endanlegt veður
ég get því enn ekkert fullyrt
um litinn á henni Esju …
eftir öll þessi ár
sem hún hefur verið
ein hliðin á sjálfum mér
og reyndar sú skýrasta:
norðurhliðin, já –
því annars stend ég
hér flöktandi
í austanrokinu
og opinn útá haf
út í geim
og get ekkert
ekkert fullyrt