Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Side 51

Vi l l t a v e s t r i ð í W i c k e d e
TMM 2013 · 1 51
frú Ædsdottír,“ sagði hann, „ég þykist stundum vera harðari en ég er. Verð
sjálfur nervus þarna inni stundum, ég á ekki að …“ Katrín bandaði hring-
lausri hendi.
„Skiptir ekki máli,“ sagði hún. „Og kallaðu mig Katrínu, við notum ekki
eftirnöfn á Íslandi.“
„Uwe,“ sagði Uwe, óvenju léttur í bragði og saup á bjórnum. „Þetta er annars
skrítið sýstem hjá ykkur, með nöfnin. Þú heitir Ædsdottír afþví að …“
„Nei,“ leiðrétti Katrín, „ég er Eiðsdóttir. Ég heiti Katrín Anna, en er
dóttir Eiðs. Bróðir minn er Eiðsson, og pabbi heitir semsagt Eiður og er Vil-
hjálmsson. Sonur minn er svo Sveinsson og dóttir mín Sveinsdóttir afþví
að maðurinn minn …“ Katrín tók eftir því að brosið þurrkaðist snarlega af
andliti Uwes við þetta en birtist svo jafnskjótt aftur þegar hún hélt áfram:
„Fyrrverandi maðurinn minn, heitir Sveinn. Fleiri og fleiri börn eru reyndar
kennd mæðrum sínum nútildags, en hefðin mælir semsagt fyrir um föður-
nöfn.“ Hún saup líka á sínum bjór.
„En það er alveg rétt sem þú segir,“ hélt hún áfram, „Bjarni er ekki harður
nagli. Það er líklega helsta ástæðan fyrir því að hann lét sig hverfa. Hann
var kominn í slagtog við gengi frá Litháen sem var talsvert meira brútal en
hann réð við og hljóp frá fullri tösku af dópi sem hann átti að smygla heim
fyrir þá frá Amsterdam, en það er annað mál.“ Það fór ekki framhjá Katrínu
hvernig Uwe horfði á hana, og hún var ekki viss um að henni mislíkaði það.
Þetta var nú einusinni fjallmyndarlegur maður, minnst tuttugu, líklega nær
tuttuguogfimm sentímetrum hærri en hún, vöðvastæltur, dökkhærður,
skarpleitur og brúneygður, greinilega í fínu formi, enginn giftingarhringur
… Hún ræskti sig. Þetta var vinnuferð. „Já, og svo þvertekur hann auðvitað
fyrir að hafa komið nálægt þessu – þessu hræðilega morði hér í Wickede.“
„Auðvitað neitar hann því,“ samsinnti Uwe. „En ef þú hugsar málið –
íslenskur glæpamaður á flótta hreiðrar um sig í pínulitlu þorpi við Ruhr
undir fölsku nafni. Fær vinnu við blikksmíði og aukavinnu á kúrekakrá. Tíu
mánuðum síðar kemur þýskur „indjánaflokkur“ og slær upp tjaldbúðum í
þessu sama þorpi. Í indjánaflokknum er ein íslensk kona, sem ber kennsl á
hann. Þá sömu helgi er framið fyrsta morðið í Wickede í áraraðir, og það er
íslenska konan sem er myrt, rétt við stammknæpu íslenska kúrekans. Til-
viljun? Ekki segja mér að þú trúir því? Ég meina, það er álíka trúlegt og sagan
um blondínuna og miðann. Reyndi hann ekki að selja þér hana?“
„Jú,“ viðurkenndi Katrín. „Hann reyndi það, blessaður.“
* * *
„Af öllum kúrekabúllum heimsins,“ sagði Bjarni, „þá þurfti hún að villast
inná mína. Eða Rolfs, auðvitað, en þú veist hvað ég meina. Ég þekkti hana
ekkert en ég þekkti hana samt, skilurðu, og öfugt. Ég meina, við erum bæði
þekkt heima, hún módel og ég – já. Þetta var ýkt kreisí, alltíeinu þarna á
föstudagskvöldinu stóð Helga Gríms bara við barinn á Kólóradó í einhverj-