Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Side 130

130 TMM 2013 · 1
Þorvaldur Þorsteinsson
Endurheimt brot úr
gömlu söguljóði nýju
Persónur og leikendur:
Sunnudagaskólakennarinn Heimir: Hruni
Davíð englaprump: Hnúður
Meyjarnar Hervör og Stella: Spelka og Hnota
Maddama Kolbrún: Hrífa
Áhorfandinn: Berklar
Hrífa: Hnúður! Gefðu mér mann! Og þá meina ég mann!
Hnúður: Hvernig mann?
Berklar: Einn … hvað segið þið um einn … æi, nú þrýtur mig uppspuna allan …
Spelka?
Spelka: Hvað með einn yfirmáta – kennara?!
Berklar: Forði mér frá því að spara þér nokkru sinni lofið Spelka kær! Einn
dyggðugan sunnudagaskólakennara viljum við víst fá að sjá. Alvarlega þenkj-
andi og Guði sínum trúan …
Spelka: Ef hann trúir þá á eitthvað annað en eigin ístru og ábætisréttina sem
maddaman töfrar fram á tyllidögum!
Hrífa: Er hann með ístru? Ekki magur og mæðulegur eins og einn maklegur
krossberi?
Spelka: Nei, þessi gengur reistur og rigsar með bumbu í belti.
Hrífa: Hruni! Hann er þá þinn!
Hruni bregður sér jafnskjótt í gervi sunnudagaskólakennarans Heimis með við-
eigandi látbragði sem ýkist heldur eftir því sem upplýsingar verða ítar legri.
Spönn: Svitnar hann?
Berklar: Bara þegar hann hugsar!
Hnúður: Á hann börn?
Spelka: Hugarfóstur ein!
Hnota: Með grunlausum gelgjum!
Hrífa: Sussu suss! Það er óþarfi að hengja ódáminn strax. Gefum honum ögn af
sóma og hreinleikshugsun …