Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Page 133

E n d u r h e i m t b r o t ú r g ö m l u s ö g u l j ó ð i n ý j u
TMM 2013 · 1 133
Spelka: Er nú barnið farið að barna?
Hruni: Ja sama er mér – og mínum!
Hnota: Og þá minni!
Þau hefja leik þar sem frá var horfið.
Hrífa: Stilltu þig gæðingur! Það verður ekkert meira kossaflens í þessari sögu!
Hrífa tekur sig skyndilega upp sem Maddama Kolbrún og fer mikinn. Hún mætir
Hervöru og Davíð á leið heim úr sunnudagaskólanum.
II
Maddaman: Hans heilagleiki hefur hleypt ykkur snemma út í dag?
Davíð: Já maddama Kolbrún. Herra Heimir þurfti að sinna hundinum sínum.
Maddaman: En hann á engan hund.
Hervör: Maddaman er kannski búin að gleyma því en herra Heimir á
agnarsmáan kjöltu-rakka sem átt hefur við veikindi að stríða undanfarin ár.
En hressist þó á sunnudögum þegar hann hittir Stellu.
Davíð: Því hún klappar honum …
Hervör: Alveg þangað til hann ælir.
Davíð: Og sofnar.
Hervör: Vesalingurinn.
Maddaman: Já þér er óhætt að vorkenna vessa-lingnum. Ég kann nokkuð
óbrigðult ráð til að lækna þann spangólandi sperðil. Þar getur eitt duglegt
drag unnið hreint kraftaverk!
* * *
Berklar: Æi, hlaupum hér ögn yfir sögu og dveljum ekki við kvalræðis
smáatriði.
Spelka: Þá vísast áttu við þegar kjöltu-rakkinn, venju fremur uppveðraður eftir
Stellu strokur, veit það næst í þennan heim að hann bundinn dinglar í kirkju-
loftskverk – með klerkinn emjandi undir?
Berklar: Óóóó – ekki meir, ekki meir!
Spelka: Nema þú vísir til þess er valkyrjan leysti voffann sjúka úr böndum …
þess búin að græða hans greddumein – með glóandi tangir í höndum?
Berklar: Ég bið þig – hættu!
Spelka: Og hvernig að lokum sóknarbörn siðprúð seppann finna einan og yfir-
gefinn, svo átakanlega kraftlausan og klerkvana?
Berklar: Sparaðu nú púðrið Spelka! Þú gætir þurft að grípa í meiri nauðum en
nú til groddatungu þinnar!
Spelka: Heyrði ég þrumu í fjarska eða ræskti sig músarindill?
Handritsbrot þrýtur áður en Berklar nær að heiðra Spelku með viðeigandi svari.