Tímarit Máls og menningar - 01.09.2015, Síða 47

Þ v í m e i r a fa n n f e r g i þ v í m e i r a f j ö r
TMM 2015 · 3 47
því hann hefur samið barnabók, ljóðabækur, smásagnasöfn, leikrit og skáld-
sögur. Hann er með léttan og leikandi stíl sem heillar mig. Landi hans Linn
Ullmann hefur líka skrifað magnaðar bækur. Þegar kemur að ljóðlistinni
sæki ég mest í íslensk skáld. Uppgötvun ársins er Alda Björk Valdimarsdóttir
sem gaf út ljóðabókina Við sem erum blind og nafnlaus nú í vor.
Gerður sýnir mér líka bækur eftir norska höfundinn Tomas Espedal. Í
einni bókinni blandar hann saman ljóðum, dagbókum, bréfum. Hún talar
um að stundum langi sig til að skrifa bara um eitthvað án þess að vera að
vinna að neinni ákveðinni bók. Ég held ég skilji hvað hún á við.
***
Næsta spurning: Áttu þér uppáhaldssögupersónu?
Um þessar mundir eru það eiginkonurnar í skáldskap Gyrðis Elíassonar,
eins og til dæmis sú sem lýsir yfir vanþóknun sinni á múrenum í Hita beltis-
fisknum í Koparakri. Ég væri alveg til í sérbók um hana.
Uppáhaldspersóna í raunverulega lífinu?
Synir mínir.
***
Ég fullyrði að þú hafir brotið blað í sögu ljóðlistar. Viltu segja mér frá
ljóðabókunum þínum?
Ísfrétt var ort þegar ég var í Háskólanum og líka þegar ég var í starfsþjálfun
í menningardeild danska ríkissjónvarpsins í Kaupmannahöfn haustið 1993.
Þá hafði Halldór Guðmundsson þáverandi útgáfustjóri hjá Máli og menn-
ingu sagt að hann myndi líklega gefa út þessa bók. Ég hringdi reglulega í
hann úr klinksímum til að fá endanlegt svar og hélt áfram að yrkja ljóð
í bókina þarna úti. Þess vegna er þar að finna eilítinn söknuð og depurð
– annars hafði ég það býsna gott í Kaupmannahöfn. Ég tók ljóðin hans
Hannesar Sigfússonar með mér út, man ég, og Kaupmannahafnarbók (1961)
Björns Th. Ísfrétt kom út vorið 1994 þegar ég var komin aftur heim og farin
að vinna fyrir mér sem blaðamaður. Skáldskapurinn og blaðamennskan hafa
alltaf haldist í hendur hjá mér.
Viðbrögðin við Ísfrétt voru góð. Ég var að vinna hjá vikublaði sem hét
Eintak þegar við blaðamennirnir urðum allt í einu vör við að Ingunn
Ásdísar dóttir bókmenntafræðingur flutti um hana svona líka fínan ritdóm
í útvarpinu.
Við hækkuðum í tækinu og hlustuðum öll á ritstjórninni. Þetta er töfrum
slungin stund í minningunni.