Tímarit Máls og menningar - 01.09.2015, Síða 97

TMM 2015 · 3 97
Helle Helle
Fashanar
Þýðandi: Guðbjörg Erla Ragnarsdóttir
Dyrabjallan hringir og við dyrnar niðri stendur maður sem segist heita
Richard. Hann er gegnblautur, það er búið að rigna í fleiri klukkutíma.
Rennblautt dagblað liggur á dyrahellunni.
Hann afsakar átroðninginn, segir að hann hafi einu sinni leigt íbúð á
annarri hæð í þessu húsi og spyr hvort ég búi þar nú. Ég segist gera það.
Hann afsakar sig á ný, hann hafi ekki komið í þennan hluta bæjarins í mörg
ár og nú hafi hann óvænt átt leið hjá; hann sé að ná í nokkra fashana hjá
manni sem hafði auglýst í dagblaðinu. Hann segist hafa komið hér við á
heimleiðinni því hann hafi gleymt nokkrum hlutum í kjallaranum þegar
hann flutti á sínum tíma. Mynd og hugsanlega lítilli kommóðu.
Ég segist eiga von á gestum hvað úr hverju. Hann stingur höfðinu inn um
dyragættina og segist finna ilm af gúllasi. Ég segi að það sé af ítölskum pott-
rétti með sólþurrkuðum tómötum. Hann nær því ekki sem ég segi og biður
mig um að endurtaka. Það skiptir ekki máli, segi ég.
Maðurinn spyr hvort það sé enn pípulagnafyrirtæki á jarðhæðinni. Ég
segi svo vera. Hann hlær og heldur áfram að spyrja. Hvort enn sé hrörlegur
sturtuklefi undir tröppunum niðri. Hvort það skrölti enn í hurðinni á hverri
nóttu, hvort enn sé gamall glymskratti og haugur af málningarfötum í
kjallaranum. Ég segi að þetta hús hafi trúlega alltaf verið í svolítilli óreiðu.
Húsaleigan sé þó enn lág og hér sé notalegt á sumrin þegar heitt sé úti og
hægt að hafa gluggana opna.
Ég hleypi honum inn í stigaganginn og hann vill endilega fara úr stíg-
vélunum. Annars þarftu að skúra gólfið á morgun, segir hann. Nú skuli
hann drífa sig niður í kjallarann og sækja hlutina svo ég geti haldið áfram
með gúllasið mitt. Hann sé eiginlega viss um að litla kommóðan sé í innsta
kjallaraherberginu. Ég þurfi alls ekki að hjálpa honum að leita, þetta taki
enga stund.
Hann fer niður á sokkaleistunum. Ég fer upp í íbúðina og hræri í pottrétt-
inum. Ég tek rjómann úr ísskápnum, helli aðeins út í pottinn og set rjómann
aftur inn í ísskáp. Svo heyri ég hann baksa við kommóðuna, bera hana upp
kjallaratröppurnar og setja á gólfið í stigaganginum. Hann kallar upp til mín
hvort hann megi trufla einu sinni enn, hvort ég eigi nokkuð vasaljós sem
hann geti fengið lánað? Hann finni ekki myndina en hún standi örugglega á