Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Qupperneq 57

U m s k u r ð u r h u g a r fa r s i n s
TMM 2016 · 2 57
stað ritaðs máls. Ég lít upp og fagna
hvítu gyðjunni, gullskál. Brosið tómt
á kettinum í Lísu í Undralandi. Þar til
nýtt tungl kviknar sem öfugt bros eða
skeifa. Gullkollhúfa Mánu. (Mánu-
dagur, hlýtur að hafa verið kvenkyn.)
Svo stórt er fyrir mig að koma
hingað að ég hugsa í jarðarlínum og
jarðartíma. Hugsa um genetíska for-
tíð mína í Afríku. Bleiknefjar og blá-
menn sami maður. Lífheimur allur á
keðju forfeðra og -mæðra sem tókst að
fjölga sér. Engin smákeðja, lífkeðjan
sem liggur ósýnileg aftur úr öllu sem
lifir, full af þeim söng sem taugakerfi
hefur sungið síðan það varð til.
Eins og kaffið og bananinn varð mað-
urinn til hér í Afríku. Aðeins fimmtíu
menn trítluðu norður og fylltu álfur,
segja genarannsóknir. Hvíti maðurinn fær prik fyrir að hafa gert mest í því
að opna vísindabók tilverunnar. Það er snilld að lifa núna og hafa fengið að
fylgjast með vísindum.
Ég get ekki farið til Afríku án þess að hugleiða þetta allt saman, af því ég er
sagnfræðingur og hef alið höfuð mitt upp í leik svona hugsana. Mér er annt
um þennan heim, innilega ósköp þykir mér vænt um hann, mannfólkið,
dýrin og urtirnar. Skelfilegt að við séum að eyðileggja veðrið og lífheiminn.
Eins og misrétti og misskipting sé ekki nóg.
Er komin í eitt allra fátækasta land í heimi. Hef eignast hér kæra vini sem eru
sárfátækir þótt afbragðs listamenn séu, lifa á barmi sultar. Litlir peningar
heima verða stórir hér, þótt vatnsflaskan kosti tíu þúsund franka. Stóru
línurnar í sögunni. Mig langar að draga þær upp, svo við skiljum betur hvers
vegna heimurinn er eins og hann er í dag. Stutt er síðan mannkyn sat kyrrt
um allan heim, hver maður á sínum koppi í sínum hreppi. Rétt fyrir 1500
urðu stærstu vatnaskil eða skeiðskipti sögunnar þegar Evrópa hóf að teygja
hendur sínar og klær á haffærum skipum til annarra álfa. Frá heimskauts-
baugi til miðbaugs tók fólk að tengjast.
Upphaf þessa ferlis má rekja til þess að Evrópa var undir lok miðalda
full af fólki, vötn fisklaus og skógar eyddir, enda bannaði kristnin útburð
stúlkubarna. Um allan heim var sú grimma aðferð notuð til jafnvægis að
bera út nýfædd stúlkubörn. Á þriðju öld eftir Krist bannaði kristnin þetta og
þensla hófst sem aldrei fyrr. Álfan náði smám saman árangri í framleiðslu
Matmóðir okkar Aicha, fyrsta kona
Mamadys danskennara Kramhússins.