Skessuhorn - 18.12.2019, Qupperneq 48

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 201948
Við erum stödd á aðventu og
dagarnir hraða sér að hátíðinni,
hver á fætur öðrum, líkt og þeir séu
í kapphlaupi við myrkrið sem dreg-
ur birtu þeirra saman í daufa skímu
örfárra stunda um hádegisbilið.
Það er skammdegi.
Þessi tími ársins þegar sólar nýtur
ekki við inn til dala í margar vikur.
Við rétt sjáum til hennar þegar hún
roðar brúnir norðurhlíðanna, sífellt
ofar hvern dag, um leið og skíman
verður blárri og veikari hér niðri á
láglendinu. Svo kemur hann, dag-
urinn þegar sólin stendur kyrr. Fer
ekki neðar. Frá þeirri stundu meg-
um við samt eiga það víst að dimm-
an muni víkja fyrir ljósinu. Að
skíman gráa verði smátt og smátt
að hvítri birtu og dagurinn leng-
ist. Um hænufet var oft sagt hér í
eina tíð og það gildir víst enn. Eftir
nokkrar vikur af hænufetum kemur
loks sá dagur að blessuð sólin nær í
glugga og varpar geisla á vegg. Við
gleðjumst og fögnum, því nú finn-
um við í hjarta að „…aftur kemur
vor í dal“ eins og segir í ljóði Frey-
steins Gunnarssonar. Hér er fyrsta
erindið af fimm:
Þó að æði ógn og hríðir,
aldrei neinu kvíða skal.
Alltaf birtir upp um síðir,
aftur kemur vor í dal.
Þessi hringrás ljóss og myrkurs
er hluti af lífshlaupi okkar, eins og
alls sem lifir hér á jörðu. En það er
ekki þar með sagt að líf okkar end-
urspegli þessa sömu taktfestu, því
oft erum við ofurseld því óvænta
sem gerist eins og hendi sé veifað.
Stormur skellur á og „húsið“ okkar
nötrar. Mun það þola álagið? Áttu
einhvern góðan að, þegar hvellur-
inn ríður yfir?
Þegar við missum okkar nánustu
eða þegar sjúkdómar og erfiðleikar
steðja að, sjáum við oft ekki til sól-
ar fyrir kvíða. Þegar „ógn og hríð-
ir“ æða um í sálinni ríkir skamm-
degi hið innra með okkur og birtan
virðist órafjarri. Þá getur þurft að
minna okkur á að „alltaf birtir upp
um síðir“. Það er aldrei mikilvæg-
ara en einmitt á þeirri stundu þegar
öll sund virðast lokuð - þegar sólin
stendur kyrr - að einhver hjartahlý
manneskja klappi okkur á öxlina og
miðli þeirri huggun, von og vissu
að „allir vetur enda taka, aftur kem-
ur vor í dal.“
Hlýja, nánd og samúð er það
mikilvægasta sem við gefum hvert
öðru. Höfum það að leiðarljósi á
aðventu og jólum. Verum náungi
náunga okkar. Það þarf ekkert að
sýnast eða segja svo margt. Bara að
vera til staðar.
Þú ert það, sem þú öðrum miðl-
að getur
og allar þínar gjafir lýsa þér
og ekkert sýnir innri mann þinn
betur
en andblær hugans, sem þitt við-
mót ber.
Því líkt og sólin ljós og yl þú gefur
og lífið daprast, ef hún ekki skín,
svo viðmót þitt á aðra áhrif hefur
og undir því er komin gæfa þín.
(Höf. Árni Grétar Finnsson)
Með ósk um gleði og birtu,
K. Hulda Guðmundsdóttir
Fitjum í Skorradal.
Kveðjur úr héraði
Það er gamall og góður siður að senda jólabréf, en þau voru fyrr
á dögum hugsuð sem nokkurs konar ítarefni með jólakveðjum.
Í jólabréfum voru, auk þess að senda kveðju til heimilisfólks,
sagðar fréttir úr sveitinni.
Skessuhorn leitaði nú sem fyrr til ellefu valinkunnra kvenna
víðsvegar af Vesturlandi og voru þær beðnar að senda lesend-
um jólabréf úr sínu heimahéraði. Kunnum við þeim bestu þakk-
ir fyrir. Efnistök voru gefin frjáls og því kennir nú sem fyrr fjöl-
breytni í þessum vinalega og góða sið. mm
Jólakveðja úr Skorradal:
Þegar sólin
stendur kyrr...
Í dag þegar ég skrifa þessa grein
er 10. desember og því nákvæm-
lega tvær vikur til jóla og eitt versta
óveður í manna minnum gengur
yfir landið.
Vetrarsólstöður eru á næsta leyti
og þá gleðjumst við yfir því að þá
tekur daginn að lengja á ný. Þeg-
ar kemur að áramótum gleðst mað-
ur þó mest yfir því að nýtt ár bíði
manns og maður fái enn að vera
þátttakandi í hringferðinni. Ljósið
sigrar myrkrið og maður fær dýr-
mætt tækifæri til þess að gera enn
betur. Læra af vegferðinni, bæði
því sem vel var gert en ekki síður
af því sem miður fór og verða betri
manneskja.
Áherslur tengdar jólunum hafa
breyst eftir því sem maður eld-
ist og þroskast. Mesta tilhlökkunin
sem barn var að fá marga pakka en
nú finnst mér mikilvægast að hafa
börnin mín hjá mér, fylgjast með
þeim og finna hvað samvera fjöl-
skyldunnar er okkur öllum dýrmæt,
sjá brosin og tilhlökkunina.
Þessar fyrstu tvær vikur aðvent-
unnar hafa verið frábrugðnar að-
ventunni hingað til en frá því að ég
man eftir mér einkenndist desemb-
er af mikilli vinnu þar sem foreldr-
ar mínir ráku verslun á Hellissandi
í 50 ár, eða öll mín uppvaxtarár og
þar til nú í vor.
Í fyrsta sinn frá því að ég man eft-
ir mér stend ég ekki við búðarborð-
ið nánast allan desember, nú hef ég
fengið að njóta alls þess sem aðvent-
an hefur upp á að bjóða hér í Snæ-
fellsbæ. Tónleikar, bókaveisla, jóla-
þorp, jólahlaðborð og margt fleira,
það er helst að maður nái ekki að
njóta alls þess sem freistar þar sem
það er úr svo mörgu að velja.
Á Blómsturvöllum var opið öll
kvöld virka daga frá klukkan 20-22,
laugardaga og sunnudaga og allt-
af til kl 23 á Þorláksmessu, því
mátti alls ekki breyta. Jólavertíð-
in var annasamur tími og viðver-
an mikil en desember var jafnframt
sá allra skemmtilegasti í verslunar-
rekstinum. Það sem ég sakna mest
er að hitta ekki allt fólkið sem lagði
leið sína á Blómsturvelli. Mér er
sérstaklega minnisstæð fjölskylda
úr nærliggjandi bæjarfélagi með
myndarlegan barnahóp sem kom
fyrir hver jól og börnin fengu að
versla jólagjafir fyrir hvert annað. Á
meðan voru hinir látnir bíða í bíln-
um fyrir utan til þess að geta ekki
njósnað um hvað yrði í jólapakkan-
um. Þessi minning yljar mér fyrir
hver jól, gleðin var svo mikil í aug-
um barnanna og kappsemin við að
kaupa sem fallegustu jólagjöfina og
gleðja hvert annað.
Jólahátíðin kallar fram það góða
í fólki. Við viljum að öllum líði vel
og umhyggja í garð náungans nær
hámarki. Barnæsku mína var ávallt
sú hefð á Blómsturvöllum á að-
fangadag að keyra út fallegt jóla-
skraut eða konfekt til þeirra sem
minna máttu sín eða voru einmana
í bænum og kallaði þetta fram hlýju
í hjartanu.
En það er margt sem breyt-
ist í tímanna rás, fleira en viðkem-
ur verslunarrekstri. Jólakortahefð-
in virðist vera að renna sitt skeið á
enda. Notalegasta stundin hjá okk-
ur fjölskyldunni í gegnum árin hef-
ur verið að setjast öll saman í stof-
unni að loknu jólaboði hjá Ragn-
heiði frænku á aðfangadagskvöld,
íklædd náttfötum og lesa saman
jólakortin.
Fögnum því að fá ný tækifæri,
umvefjum fjölskyldu, vini og sam-
ferðamenn hlýju og umhyggju og
njótum jóla og áramóta.
Jólakveðja úr Snæfellsbæ,
Júníana Björg Óttarsdóttir
Jólakveðja úr Snæfellsbæ:
Þátttakandi í
hringferðinni