Skessuhorn - 18.12.2019, Page 84

MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 201984
Í ágústmánuði síðastliðnum lögðu
nokkrir góðir félagar land undir
fót með það að markmiði að ganga í
kringum Mont-Blanc. Þeir sem um
er að ræða eru: Hrefna og Berg-
þór í Húsafelli, Kolbeinn og Lára í
Stóra Ási, Gíslína á Hellubæ, Gróa
og Birgir í Tröð, Ingibjörg Inga og
Sigurður Árni í Brekkuhvammi og
Sigríður Guðmundsdóttir frá Ísa-
firði. Auk þessara einstaklinga voru
tveir fararstjórar; Birna og Rúnar.
Öldum saman hefur þetta ógn-
vekjandi fjall Mont-Blanc vakið
bæði aðdáun og ástríðu. Með tutt-
ugu og átta tinda yfir 4000 metra
hæð og spannar fjögur hundruð
ferkílómetra svæði. Sextíu og fimm
jöklar falla fram um þetta land
fannar og fjalla. Fjallgarðurinn er
umkringdur sjö dölum sem tengja
Mont-Blanc við þrjú lönd í hjarta
Evrópu; Frakkland, Ítalíu og Sviss.
Mont-Blanc tindurinn er 4810 m
hár og er talinn vera kórónugim-
steinn fjallgarðsins og fegurð hans
vakir yfir dölunum og fólkinu sem
þarna býr. Fólk sækir í að koma aft-
ur og aftur til að njóta þessa ein-
staka svæðis og finnst alltaf eitthvað
vera ókannað og séð.
Á þessu svæði hafa verið skrifað-
ar nokkrar fallegustu síður í sögu
fjallamennskunnar. Mont-Blanc er
fjölbreytilegt og birtist á einstakan
hátt á stalli íss og bergs og hrífur
þann sem þarna ferðast á ótrúleg-
an hátt.
Ferðafélagarnir höfðu allir ver-
ið duglegir að nýta sumartímann
til að undirbúa gönguna með alls-
kyns gönguferðum um fjöll og firn-
indi innanlands. Enginn vissi í raun
hvað okkar beið, í því fólst ákveðin
spenna og hugsanir um það hvort
við hefðum þetta af. Ákváðum bara
öll að hafa eftirfarandi orð að leið-
arljósi: ,,Allt sem þú villt getur þú,
ef þú bara reynir“.
Ægifagurt útsýni
Frá Keflavík var flogið til Gefnar-
flugvallar í Sviss 6. ágúst. Þaðan var
ekið yfir landamærin til Chamo-
nix í Frakklandi þar sem upphafs-
og endapunktur ferðarinnar átti að
vera. Áætlað var að ganga hringinn
á tíu dögum, taka tvo hvíldardaga,
fyrst eftir fjögurra daga göngu til
Courmayeur, þá eftir þriggja daga
göngu til Campex og frá Campex
voru áætlaðir þrír göngudagar til
Camonix þar sem hringnum yrði
lokað.
Camonix heilsaði okkur með 29
gráðu hita, sól og ægifögru útsýni
yfir þennan fallega stað þar sem
líta má skriðjöklana teygja sig nið-
ur hlíðar fjallanna. Morgundag-
urinn gerði ráð fyrir rigningu á
fyrsta göngudegi. Allir voru klár-
ir og vel stemmdir í morgunsár-
ið, bakpokarnir í réttri þyngd og
allt í þeim sem ætlast var til. Menn
höfðu gengið í dágóðan spöl þeg-
ar rigningin gerði vart við sig og
það rigndi lengst af degi, það var
hlýtt í veðri og við vel útbúin þann-
ig að þetta var bara fínt sérstaklega í
brekkunum sem voru drjúgar á fót-
inn og allir fegnir að hitinn var ekki
of mikill. Þrátt fyrir rigningu og
skýjahulu fangaði umhverfið okk-
ur algerlega. Áfangastaður okkar
eftir fyrsta daginn var Nuis Demi
pension í Contamines. Við höfð-
um þá gengið í 9 klst. og 12 mín.
23,8 kílómetra, hækkað okkur um
1050 metra og lækkað um 940 m.
Allt samkvæmt Garmin snjallúrinu
hans Bergþórs sem átti nú aldeilis
eftir að halda utan um hæðir, tíma
og lengd hvers dag fyrir sig.
Út fyrir
þægindarammann
Eftir gistingu og svefn eða ekki svefn
í fyrsta fjallaskálanum var takturinn
sleginn hvað varðaði að gista með
fjölda annarra ferðamanna í þröng-
um herbergjum ásamt því að reyna
á litla og þrönga sturtuaðstöðu með
ákveðna tímalengd á þeirri vatns-
bunu sem hverjum og einum var út-
hlutað. Svo ekki sé nú minnst á litlu
fiber-handklæðin og silkisvefnpok-
ana. Við áttuðum okkur strax á því
að við myndum öll fara vel út fyrir
þægindarammann.
Annar dagur göngunnar heilsaði
okkur með 20 gráðu hita og sól og
gert var ráð fyrir að við afgreidd-
um mestu hækkun sem náð yrði á
einum degi. Útsýnið var ægifag-
urt til allra átta og það var létt yfir
félögunum. Þegar nálgaðist hádegi
var tekið hlé í klukkustund til að
matast og hvíla aðeins fyrir hækk-
unina sem fram undan var. Gengið
var áfram inn eftir dalnum frá Con-
tamines og hækkuðum okkur fljót-
lega upp eftir gömlum rómverskum
stíg alla leið upp í fjallaskarðið Col
de la Croic du Bonhomme. Góðra
manna skarð. Rétt áður en því var
náð gengum við á snjóbreiðu, það
tók ekki langan tíma og bara létt
fyrir ísmennina. Það var orð að
sönnu að hækkunin var veruleg,
hún tók á og hópurinn kominn í
tæplega 2500 m hæð. Um það bil
tveggja tíma gangur var nú í skál-
ann þar sem gista átti næstu nótt,
sá skáli fékk allar sínar vistir með
þyrlu. Þennan dag voru gengnir
16,98 kílómetrar, það tók 9 klst. og
hækkunin taldi 1400 metra.
Falleg lítil skíðaþorp
Á göngudegi þrjú var ferðinni heit-
ið að fjallaskálanum Refugio Elisa-
betta á Ítalíu. Gengið var yfir tvö
fjallaskörð þennan dag, það fyrra
var í 2.665 m hæð. Má segja að all-
ir í hópnum hafi fengið einskon-
ar ,,VÁ” tilfinningu fyrir útsýn-
inu, hreint ótrúlegt. Það var heitt í
veðri, sólin sterk og í takt við það
gekk hratt á vatnsbirgðirnar. Nú
tók við snörp niðurleið sem reyndi
hraustlega á hnén, síðan aftur upp
og í seinna fjallaskarðinu voru
landamæri Frakklands og Ítalíu. El-
isabetta skálinn var staðsettur rétt
við rætur skriðjökuls þar sem jök-
ulvatnið streymdi fram í beinni út-
sendingu ásamt braki og brestum í
jöklinum. Þennan dag voru gengnir
22,1 km, hækkun rúmlega 1200 m
og lækkun 1400 m og það tók okk-
ur 10 klst.
Um nóttina gekk á með þrumum
og eldingum sem gerði nóttina í
skálanum dulmagnaða. Menn létu
það ekki á sig fá heldur tóku öllu
með stóískri ró. Allir vöknuðu kl.
6:00 og gangan hófs eftir morgun-
verð kl. 7:30. Ferðinni var heitið til
fallega ítalska fjallaþorpsins, Co-
urmayeur.
Það var aðeins úði þegar við
lögðum af stað, hlýtt í veðri en síð-
an fór að rigna. Leiðin lá niður á
við í byrjun, það var merkilegt hvað
fæturnir voru góðir á göngudegi
fjögur. Eftir 3,5 km göngu hófst
hækkun og þá þökkuðum við fyrir
að sólin var á bak við skýin og létt
rigningin gerði okkur gott. Okk-
ur sóttist ferðin vel og útsýnið sem
aldrei fyrr, einstakt. Meðfram hlíð-
inni sem við gengum var útsýnið á
Mont-Blanc tindana og jökulruðn-
ingana allt um kring. Einnig blasti
við okkur Svarta nálin sem teygði
sprota sinn langt upp til skýjanna.
Birna fararstjóri gerði okkur grein
fyrir því að ein af mestu áskorunum
í ævintýramennsku fjallaklifraranna
væri að klifra á þessum stað, þ.e.a.s.
þeir sem eru nægjanlega létt geggj-
aðir að klifra þarna. Gengið var
fram hjá mjög fallegum skíðasvæð-
um og litlum skíðaþorpum þar sem
falleg hús, byggð úr efnum náttúr-
unnar, tré og grjóti voru í augnsýn
og heilluðu menn algerlega. Við
vissum í upphafi dags að við ættum
fyrir höndum mjög bratta niður-
leið í lok þessa dags og það reyndist
rétt. Síðasta skógarbrekkan reyndi
hraustlega á og sumum varð að orði
að þetta væri trúlega erfiðasti hluti
leiðarinnar. Allir heilir en nokk-
uð þreyttir og glaðir þegar áfanga-
stað var náð, Hotel Glacier í Co-
urmeyeur. Þarna áttum við að gista
í tvær nætur og nýta fyrri hvíld-
ardaginn. Þegar þarna var komið
höfðum við gengið í 8:17 klst., far-
ið 17,33 km, hækkun um 530 m og
lækkun 1500 m.
Eins og undurfalleg
póstkort
Hvíldardagurinn var vel nýttur til
slökunar og einnig til að skoða sig
um í Courmeyeur þorpinu sem tel-
ur 1900 íbúa og einnig til að fara
upp í Punta Helbronner skarð-
ið sem er í 3466 m hæð, með Sky
way-Bont Bianco kláfferjunni til að
njóta útsýnis yfir Alpana.
Næstu tveir dagar voru að mestu
gengnir á Ítalíusvæðinu, stígarnir
voru góðir en það þurfti að gæta sín
á steinum og rótum trjáa sem lágu
oft þvert yfir stígana, það sáum við
vel þegar við vorum að mæta fólki
sem hafði hrasað illa. Við vorum
ýmist á niður- eða uppleið rétt eins
og í hjartalínuriti, sumar leiðir létt-
ari en aðrar og hinar þyngri, en
hvert sem farið var þá var útsýnið
eins og maður væri staddur í und-
ur fallegu póstkorti. Fjallaskálarn-
ir voru misjafnir, fallegir í umhverfi
sínu og fólkið sem vann í skálun-
um hafði fallega nærveru og gerði
allt til að við hefðum það eins gott
og hægt var við þessar aðstæður. Í
hópnum okkar ríkti einstök stemn-
ing. Eftir 5. göngudag gistum við í
Rifigio Bonatte fjallaskálanum eft-
ir að hafa gengið í 7,45 klst. og 16,3
kílómetra leið. Á 6. degi gengum
við yfir fjallaskarðið þar sem landa-
mæri Ítalíu og Sviss mætast og
við okkur blasti aðeins annað um-
hverfi þegar við gengum niður úr
skarðinu. Minna var um trjágróður
en umhverfið engu að síður gríð-
arlega fallegt. Þegar við komum
að Hotel du Col de Fenetre í Sviss
höfðum við lagt að baki 19,72 kíló-
metra, um 1000 m hækkun, lækkun
um rúmleg 1200 m og gangan tek-
ið 8:31 klst.
Á 7. göngudegi var ferðinni heit-
ið til Campex þar sem seinni hvíld-
ardagurinn ferðarinnar var tekinn.
Frábært gönguveður, svolítið kalt í
Ferðalangar úr sveitinni á göngu
í kringum Mont-Blanc
Hvíldarstund, horft niður að Courmeyeur svæðinu.
Beggi, Biggi, Siggi og Kolli.
TMB-hringurinn, gönguleiðin.
Giardino Botanico Alpinó blóma-
garðurinn.