Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1941, Blaðsíða 53

51
7. Kláði (scabies).
Töflur V. VI og VII, 4.
Sjúklingafiöldi 1932—1941:
1932 1933 1934 1935 193(5 1937 1938 1939 1940 1941
Sjúkl........ 164 160 198 249 328 455 743 910 1531 1569
Kláði enn stöðug landfarsótt, bæði í sveitum og kaupstöðum.
Læknar láta þessa getið:
Rvík Kláði hefur enn færzt í vöxt á þessu ári. Mest kvað að honum
haustmánuðina eins og áður. Virðist varla nokkur vafi leika á því,
eins og áður hefur verið bent á, að fólkið og þá einkum börnin smitist
að verulegu leyti úti i sveitunum.
Hafnarfi. Kláði er alltaf töluverður. Ber sérstaklega á honum á
haustin, er börn koma úr sveit, en er viðloðandi allt árið.
Álafoss. Nokkuð borið á kláða, en hann hefur varla sézt undan-
farin ár.
Skipaskaga. Ekki skráð mörg tilfelli, og kvað minna að kláða við
skólaskoðunina en árið áður, en hann er æði lífseigur, og reynist mjög
órðugt að kveða hann niður.
Borgarfj. Stingur sér niður öðru hverju.
Bíldudals. Virðist vera landlægur í héraðinu.
Þingeijrar. Nokkur tilfelli, þó færri en undanfarin 2 ár. Var þessi
kvilli hér óþekktur í mörg ár þar á undan.
Hóls. Ivláði sést hér árlega, þó aldrei náð að breiðast út hér. Þeir,
sem veikjast, smitast ýmist á ferðum með skipum kringum land eða
stundum á Isafirði, að ég hygg'.
Ogur. Færri tilfelli en undanfarin ár.
Hesteyrar. Virðist ganga sigurför um bvggðina og tímgast liið bezta,
l-'rátt fyrir brennisteininn, sem mest er settur til höfuðs honum, enda
er erfitt að koma fólki í skilning' um, að gagnslítið sé að taka Vío hluta
heimilismanna fyrir i senn.
Miðfj. Kláði líkt og undanfarin ár alláberandi.
Blönduós. Er orðinn hér landfastur síðan 1938, og er illur draugur
og erfiður að kveða niður. Alveg sérstaklega var erfitt að fást við
hann á einu heimili, sem hann barst á með krakka úr Reylcjavík, og
yar því þó ekki um að kenna, að húsmóðirin hefði ekki fullan vilja
á því að losna við hann. Ekki man ég' eftir því úr mínu ungdæmi, að
ég heyrði nokkurn tíma talað um kláða nema á 1 heimili, sem hann
hom á, ég' held með utansveitarmanni, en öldungur á níræðisaldri
s^gði mér það fyrir skömmu, að hann hefði verið mjög algengur í
æsku hans, hann sjálfur fengið liann hvað eftir annað og evðilagt
1 sér magann með því að eta brennistein, sem átti að varna því, að
hláðanum „slægi inn“. Gamli maðurinn hefur þó hjarað með sinn
skemmda maga fram á þennan dag.
Sauðárkróks. Gerir sem fyrr talsvert vart við sig, en margir koma
Mdrei lil læknis, og gengur því verr að útrvma honum.
Ölafsfj. Lítið gert vart við sig i ár.